Święty Jerzy [Św. Jerzy Męczennik; Św. Jerzy „Żmijoborca”]

Święty Jerzy należy do grona Wojowników Męczenników, powszechnie czczonych na całej Rusi. Pochodził z Kapadocji, był dowódcą woskowym i chrześcijaninem. Poddany torturom w czasach cesarza Dioklecjana nie wyrzekł się wiary i został ścięty mieczem w 303 r. Jego ciało pochowano w Liddzie Palestyńskiej, a głowę złożono w Rzymie. Rozwijający się we wschodnim i łacińskim chrześcijaństwie kult Świętego przyczynił się do powstawania licznych obrazów. Początkowo ukazywany jako męczennik, a od czasu popularyzacji legendy o poskromieniu smoka, obrazowany od XI w. w rzymskim stroju żołnierskim, z włócznią i tarczą, niekiedy z mieczem jako zwycięzca nad upostaciowionym złem. Według legendy, niedaleko miejsca spoczynku Męczennika, zamieszkał pożerający ludzi gad. Nie mającym znikąd ratunku mieszkańcom królestwa przybył konno uzbrojony we włócznię z krzyżem Święty Jerzy i poskromił potwora. W ten sposób uratował od śmierci królewnę, która uwiązała bestię na pasku od sukni i zaprowadziła do miasta, gdzie na oczach króla Święty przebił go mieczem. Często, w górnym rogu ikony obrazującej św. Jerzego ukazuje się Prawica Boża i anioł trzymający męczeńską koronę.

Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-396