Skyfos czerwonofigurowy

W ceramice Starożytnej Grecji istniało wiele kształtów naczyń przeznaczonych do picia wina. Szeroko rozpowszechnione były m.in. skyfosy, o kształcie kubków na cylindrycznych stopkach z dwoma uchwytami. Taki właśnie typ reprezentuje zabytek wilanowski. Powierzchnię naczynia zdobią dosyć często spotykane przedstawienia namalowane w technice czerwonofigurowej. Po obu stronach skyfosu widnieją przedstawienia głów kobiecych w lewym profilu. Damy mają włosy schowane pod czepkami, a zdobi ją je diademy, kolczyki i korale, namalowane białożółtym, odcinającym się na tle innych kolorem. Dekorację uzupełniają popularne ornamenty – pod wylewem motyw tzw. goniących się fal, a pomiędzy uchwytami palmety.

Jak powstało to starożytne naczynie? Najpierw wytoczono je na kole garncarskim, a uchwyty doklejono. Po lekkim podeschnięciu malarz naszkicował na jego powierzchni zaplanowaną dekorację. Następnie obrysowywał elementy, które miały pozostać czerwone, cienką linią firnisu, czyli delikatnej, oczyszczonej glinki bogatej w żelazo. Później wypełniał nim resztę tła, a także domalowywał detale figur (takie jak rysy twarzy czy szczegóły anatomii lub ubioru). Tak przygotowane naczynie wkładano do pieca, gdzie podlegało najpierw wypałowi z dostępem tlenu. W pewnym momencie otwory pieca zatykano, w ten sposób blokując dostęp tlenu do środka. Dzięki jego brakowi żelazo zawarte w glinkach zmieniało kolor z czerwonego na czarny. W kolejnej fazie tlen ponownie wpuszczano do środka – wtedy części nieosłonięte firnisem stawały się znów czerwonawe. Po powolnym wystudzeniu pieca naczynie było gotowe.