List do Zofii Lewiarz (fałszywe nazwisko Lili Flachs)

List do Lili Flachs od jej ojca, rękopis (czarny atrament) opisujący jego sytuację w Warszawie, stosunki towarzyskie, kontakty z osobami, które mogą osobiście spotkać się z córką (?). 2 karty zapisane dwustronnie. Na pierwszej karcie w prawym górnym rogu trudno czytelna data: 29/ V.[?] 944.

W poniższej transkrypcji uwspółcześniono pisownię zapisów łącznych/oddzielnych; inne korekty wprowadzone przy użyciu nawiasów kwadratowych. Treść listu:

Kochana!

Jak Ci już poprzednio napisałem[,] treścią Twego poprzedniego listu zmusiła[ś] mnie do napisania coś o sobie[.] Nie pisałem Ci o tym, aby Ciebie smucić, lecz by Ci udowodnić[,] jak inaczej my w mieście myślimy i przeżywamy[.] Lecz widzę[,] że i Wam obecnie nie żyje się różowo. Chcę wierzyć w to że nim Ci bandyci zdołają do Waszej wsi dostać się, zostaną przez odpowiednie czynniki unieszkodliwieni, jak to było w ubiegłym roku. Niestety, ani pomó[c], ani poradzić w tym wypadku nie mogę. Wczoraj nie zastałem księdza Onufrego, wspomniałem p. Czarnej o Waszych przygotowaniach do odwiedzin przez[słowo dopisane nad wersem] bandytów[,] z czego nie bardzo była zadowolona. Nie widziałem się wczoraj z Lolą, gdyż ona prawdopodobnie spędziła święta w Otwocku u Maryli, jak to każdej niedzieli bywa. –

A teraz dla odmiany coś wesołego. Z okazji przyjazdu Józia mała[,] ale wesoła „bibka”. Taką uroczystość należało uczcić uczciwie. To znaczy, nie bimbrem[,] lecz spirytusem. Ale to było zerem wobec wczorajszej uczty z okazji świąt. Byli znajomi krajanie[:] jeden lekarz z żoną, jeden aptekarz z żoną, (żona również mgstr. farmacji.)[,] Wackowie[,] no i ja. Obiad rozpoczął się o drugiej w południe[,] a skończył się o 3 nad ranem. Teraz 8 god[z.,] a już siedzę i piszę, gdyż goście niedawno rozeszli się. – Niestety, tylko tyle posyłam Tobie z wczorajszo-dzisiejszej uczty[słowo dopisane nad wersem], a szkoda, gdyż były naprawdę przysmaki, nie mówiąc o alkoholu w rozmaitym wydaniu. – Natomiast przyrzekam solennie, że na przyszłą bibkę z okazji przyjazdu Bajki, Wszystkich Was zaproszę i ugoszczę odpowiednio. Oby ten „drań” jak najszybciej przyjechał. Na razie daje na siebie czekać. Siedzi sobie na wsi i korzysta z pięknej wiosny. Musisz wiedzieć[,] że u nas było wczoraj ponad 30 stopni ciepła.

Panu Hartmanowi podziękuj za pozdrowienia i pozdrów go ode mnie. Ale proszę Cię, powiedz mu[,] że i ja chodzę od dawna bez podeszew, a raczej z dziurami, niech o mnie pamięta, podaj mu mój adres i wspomnij[,] że upominek w postaci skóry będzie bardzo mile przyjęty. Od czasu jak mi moje buty „Bobik” naprawił[,] nie widziały one szewca. Razem z Józiem przyjechało wielu znajomych. Ale pod tym względem jestem ciągle „starym niepoprawnym kawalerem”[.] Unikam[?][,] nie chcę z niemi się spotkać, mimo tego że coraz więcej widuje się znajome twarz[e]. Mam dosyć tych[,] z któr[ymi] [początek k. 2v] obcuję. Żona Jerzego, pani Marysia[,] wyjechała również na wieś, trudno mi się z nią skomunikować, a szkoda, gdyż mam wiadomości od jej brata, o którym w swoim czasie w listach swoich wspominał Antek. Ksiądz Onufry czeka na „coś” co by mu pozwoliło na przyspieszenie swego[?] wyjazdu do Was. Był też tutaj ksiądz Skarski z Mszany[?], lecz byłem na odchodnem i nie zamieniłem z nim ani słowa.

Zanosi się na wizytę tych panów[,] którzy Ciebie i Romka w ubiegłym roku w lutym odwiedzili. Trzeba się odpowiednio nastroić. –

Poza tym nic szczególnego. – Jak po nieprzespanej nocy aż za wiele napisałem, ale cieszę się[,] gdyż mogę sobie spokojnie obecnie chorować, lekarz współbiesiadnik stoi mi w każdej chwili do dyspozyc[j]i.

Ściskam i całuję Cię

do zobaczenia się [dalej nieco niżej parafka]

Uściśnij wszystkich ode mnie. –

transkr. Przemysław Kaniecki