Forma do ciasta lub galarety

Stożkowata forma z sześcioma pionowymi puklami, których krawędzie biegną prosto od podstawy ku szczytowi. Na wierzchołku umieszczono niewielką kulkę. Forma została wyposażona w uchwyt do zawieszenia.

W XIX wieku formy do galarety i wypieków stanowiły nie tylko narzędzia codziennego użytku, lecz także świadectwa kultury kulinarnej i materialnej epoki. Wykonywane głównie z miedzi lub cyny, odznaczały się wysoką jakością wykonania oraz bogactwem kształtów i detali dekoracyjnych, które odzwierciedlały zarówno funkcję użytkową, jak i estetyczne ambicje właścicieli. Służyły do przyrządzania wyrafinowanych dań — od żelatynowych deserów i wytrawnych aspików po efektowne ciasta i pasztety — których forma była integralną częścią kulinarnego przekazu. Obecność sygnatur, numerów modeli czy znaków warsztatowych świadczy o ich produkcji w renomowanych pracowniach rzemieślniczych, często działających na potrzeby bogatego mieszczaństwa i arystokracji. Dziś stanowią cenne źródło badań nad historią kuchni, obyczajowością stołu oraz rozwojem technologii wytwórczych.