Bransoleta z pieczątkowatymi zakończeniami

Ta piękna bransoleta wykonana została z grubej złotej blachy. Zwieńczona jest tzw. pieczątowatymi zakończeniami, ornamentowanymi efektownym dookolnym żebrowaniem. Kabłąk natomiast zdobią grupy poprzecznych nacięć i motyw zygzakowy. W literaturze archeologicznej ten typ bransolet określany jest jako goldene Eidringe, co tłumaczy się jako „pierścienie przysięgi”. Tę romantyczną nazwę wprowadził do literatury naukowej w 1837 roku duński badacz Christian Jürgensen Thomsen. Bransoleta należy do skarbu odkrytego podczas orki, prawdopodobnie około połowy XIX wieku. Cały depozyt składał się z trzech złotych bransolet jednego typu, które ukryto w glinianym naczyniu. Do zbiorów szczecińskiego Towarzystwa Historii i Starożytności Pomorza zakupiono go od właściciela majątku Drehera z Orla. Pod koniec drugiej wojny światowej skarb został ewakuowany na zachód Niemiec, gdzie został ukryty przed zniszczeniem lub rabunkiem. Do Szczecina bransolety powróciły w 2009 roku w efekcie polsko-niemieckiej wymiany dawnych zbiorów archeologicznych. Wywodzące się z kultury nordyjskiej bransolety z pieczątkowatymi zakończeniami, charakterystyczne dla późnego okresu epoki brązu, docierały na Pomorze najpewniej w ramach wymiany handlowej ze społecznościami północnej Europy. Analiza szczegółów technologicznych pozwala przypuszczać, że bransolety te nie były wytwarzane w miejscowych warsztatach pomorskich.

Dorota Kozłowska