Szabla francuska

Francuska szabla z 1839 r. z zakrzywioną głownią o długości 91,5 cm. Na zastawie czyli tylnej części szabli wyryty napis Manufre R le de Chatellerault Juin. Rękojeść szabli jest mosiężna z kabłąkiem i tarczkowym jelcem, natomiast sam trzon pokryty jest czarną skórą i opleciony mosiężnym drutem. Pochwa jest żelazna zakończona trzewikiem. Tego typu szable rzecz jasna wykorzystywane były do zadawania szeregu rodzaju cięć, rzadziej pchnięć. Szabla zyskała ogromną popularność w Polsce w XVII w., co doprowadziło do powstania jej kultu jako jedynej broni godnej polskiego szlachcica. Jako broń, popularna do końca XIX w. a nawet początków wieku XX.

Cyprian Biernat