Zapinka

Srebrna, pozłacana fibula z miejscowości Świelino pochodzi ze skarbu znalezionego w 1904 roku w trakcie budowy linii kolei wąskotorowej z Bobolic do Świelina. Skarb pierwotnie składał się z czterech fibul, które przez przekazaniem do muzeum w Szczecinie znajdowały się w kolekcji prywatnej. Pod koniec drugiej wojny światowej zapinki ze Świelina wraz z najcenniejszą częścią zbiorów ewakuowano poza Szczecin. Ostatecznie znalazły się w Stralsundzie, ale podczas przenosin dwie z nich zaginęły. Okazy ocalałe powróciły do szczecińskiego muzeum w 2009 roku. Prezentowana zapinka ma długą nóżkę, krótką pochewkę i wysoko wysklepiony kabłąk. Główka w postaci półkolistej tarczki nad sprężynką zaopatrzona jest w pięć guzów wykonanych ze złotej taśmy. Są one symetrycznie rozmieszczone wzdłuż brzegu i mają nasadki na szczycie. Fibula jest bogato zdobiona na tarczce i nóżce w skandynawskim stylu Sjörup. Zapinka ma analogie na obszarach nadreńskich i w Skandynawii. Podobna kompozycja zdobień znana jest m.in. z Olandii i Czech. Tarczka i nóżka zostały ponadto oplecione srebrnym drutem perełkowatym. Podobnie zdobiony jest kabłąk. Fibule ze Świelina należy datować na schyłek V wieku. Typologicznie odpowiadają wariantowi blaszanych paradnych egzemplarzy typu naddunajskiego, spotykanych zwłaszcza nad Renem, środkowym Dunajem i górną Łabą, wyjątkowo rzadko natomiast na Pomorzu Zachodnim i w Skandynawii.

Monika Witek