skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja
Tworzywo / materiał
Autor / wytwórca
Miejsce powstania / znalezienia
Typ dokumentacji
Technika
Rodzaj obiektu
Lokalizacja / status
Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Typ licencji

Twoje kryteria wyszukiwania:

WYCZYŚĆ filtry

  • Fraza: snycerstwo

Obiekty

44
grupa rzeźbiarska - Ujęcie z przodu; Grupa rzeźbiarska o zwartej, symetrycznej kompozycji, wykonana z jednego bloku drewna i polichromowana. Przedstawia trzy siedzące kobiety zwrócone ku dzieciątku stojącemu w centrum na ich kolanach. Analogicznie upozowane w układzie antytetycznym sylwetki długowłosej Marii po lewej stronie i Anny w czepcu po prawej okrywają obszerne płaszcze, układające się wokół figur dużymi płaszczyznami i opadające na podstawę sceny. Na ich kolanach stoi nagie dzieciątko o gładko opracowanej główce. Za nim, widoczna pomiędzy kobietami, siedzi frontalnie Emerancja o nieco powiększonych proporcjach, w prawej dłoni trzymając fragment pnia. Tło stanowi kotara unoszona przez dwa anioły widoczne w półpostaci, ubrane w szerokie tuniki. Tron okrywa tkanina obszyta frędzlami. Cechy anatomiczne postaci i modelunek ciężkich obszernych tkanin oddane są naturalistycznie. Rzeźba posiada znaczące ubytki – brakuje głów Emerancji i prawego anioła, dłoni Marii i prawej rączki dzieciątka oraz fragmentu podstawy z prawej strony. Na powierzchni rzeźby widoczne otwory po owadach. Polichromia zachowana częściowo.

Emerancja Samoczwarć (Święta Anna Samoczwarć)

grupa rzeźbiarska

nieznany warsztat pod wpływem sztuki Szwabii

około 1515 — 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

płaskorzeźba ołtarzowa; Rodzina Marii - Ujęcie z przodu; Wysoka płaskorzeźbiona płyta z przedstawieniem wielofigurowym, polichromowana. Ukazuje grupę strojnie ubranych kobiet siedzących na ławie i piastujących małe dzieci oraz mężczyzn widocznych powyżej wysokiego zaplecka ławy. W scenie dominuje przedstawienie św. Anny o nieco zwiększonych proporcjach. Święta w chuście na głowie i z różańcem przypiętym do paska wraz z Marią o długich falujących włosach podtrzymują nagiego Jezusa balansującego pomiędzy ich kolanami. Po prawej siedzi Maria Kleofasowa w wysokim marszczonym czepcu z czwórką synów ubranych w tuniki, z których jeden, stojący na kolanach, bawi się otwartą księgą, pozostali biegają wokół kociołka u stóp matki. Brodaci mężczyźni usytuowani za ławą, powyżej kobiet, widoczni w półpostaci, noszą tuniki na koszulach o szerokich rękawach i kunsztownie kształtowane kapelusze. Marszczone suknie z wąskim gorsetem i dekoltami w karo czy obszycia rękawów dekoracyjnymi taśmami, szerokie rękawy koszul to elementy strojów zgodne z niemiecką modą mieszczańską z początku XVI wieku. Modne stroje, łagodne wizerunki okrągłych twarzy a także poruszone pozy i gesty postaci nadają przedstawieniu charakter rodzajowy. Płaskorzeźba wybrana z łączonych bloków drewna, w dolnej części drążona. Płyta częściowo uszkodzona i popękana; brakuje postaci Marii Salome z dziećmi i mężem, męskich wizerunków powyżej Marii a także jej twarzy oraz czwartego dzieciątka u stóp Marii Salome. Polichromia zachowana szczątkowo.

Rodzina Marii

płaskorzeźba ołtarzowa

mistrz stralsundski

około 1505 — 1515

Muzeum Narodowe w Szczecinie

figura ołtarzowa - Ujęcie z przodu; Figura Chrystusa stojącego frontalnie na cokole prezentującego rany doznane podczas Ukrzyżowania. Szczupłe ciało Chrystusa o poprawnie oddanych szczegółach anatomicznych okryte w partii bioder długą chustą przewiązaną z przodu o krańcach plastycznie pofałdowanych i powiewających na boki. Dłonie uniesione przy twarzy wnętrzami do widza z charakterystycznym układem długich palców z przerwą między palcem serdecznym a środkowym. Na ciele werystycznie oddane rany w formie otworów w dłoniach i stopach oraz głęboko wybranej rany na boku. Na głowie szeroka korona cierniowa spleciona z gałęzi. Pociągła twarz o regularnych rysach i spokojnym wyrazie, z dużymi oczami spoglądającymi na wprost. Od górnych kącików ust wąsy opadają do krótkiej spiczastej brody zakończonej dekoracyjnym puklem. Na wysokim wielobocznym cokole o profilowanych ściankach, przed Chrystusem ustawiony jest kielich z wydatnym nodusem. Rzeźba przyścienna z drążeniem w partii bioder i pleców. Nogi i ręce poniżej barków opracowane pełnoplastycznie. Powierzchnia rzeźby gładka. Śladowe ilości polichromii i zaprawy gruntowej. Ubytki drewna w partii przedramion, małego palca lewej dłoni, palców lewej stopy i w cokole.

Vir Dolorum | Mąż Boleści (Chrystus Boleściwy)

figura ołtarzowa

warsztat szczeciński

około 1520 — 1530

Muzeum Narodowe w Szczecinie

figura ołtarzowa; Święta Weronika - Ujęcie z przodu; Smukła kobieca figura stojąca frontalnie o wydłużonej sylwetce i drobnej twarzy, polichromowana i złocona. Święta, ubrana w suknię z wysokim stanem, przewiązaną luźno opuszczonym pasem z klamrą oraz w długi płaszcz, trzyma przed sobą chustę z reliefowym wizerunkiem głowy Chrystusa w koronie cierniowej. Niewielką głowę figury otula chusta spływającą na ramiona i marszczona pod szyją podwiką. Twarz, o oczach zapatrzonych w dal i lekko pochylona w lewą stronę, wyraża smutek. Na prawym policzku świętej wydrążona rana cięta. Tył płaski, typowy dla rzeźb przyściennych. Brak prawej dłoni. Wyłamania drewna przy podstawie. Znaczne ubytki polichromii i złoceń.

Święta Weronika

figura ołtarzowa

warsztat szczeciński

około 1520 — 1530

Muzeum Narodowe w Szczecinie

tłok pieczętny - Ujęcie z przodu; Męska figura zakomponowana frontalnie w pozycji stojącej na kształt litery X, z uniesionymi rękami i rozstawionymi nogami. Przedstawia młodego mężczyznę ubranego w długą obszerną tunikę zapinaną na guziki i spiętą w pasie sznurem. Światłocieniowe fałdowania szaty zostały oddane naturalistycznie, zgodnie z układem ciała. Tunika powyżej paska rozchyla się. Podłużna twarz o wyrazistych kościach policzkowych oraz dużych ustach i oczach. Fryzura potraktowana dekoracyjnie. Tworzą ją ciemne, wyraziste spirale półdługich włosów, krótka grzywka i średniej długości broda. Stopy i lewa dłoń nie zachowały się.

Święty Andrzej

figura ołtarzowa

warsztat szczeciński

około 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Piękna Madonna z Żarnowa - Ujęcie z przodu; figura ołtarzowa; Kobieca figura stojąca na czworobocznej podstawie w obszernych szatach i koronie, trzymająca przy boku dzieciątko. Sylwetka kobieca zakomponowana w wyraźnym kontrapoście, odchylająca tors do tyłu i w lewo, z twarzą zwróconą w trzech czwartych w prawo ku dzieciątku trzymanym na lewym biodrze. Maria ukazana w wieku młodzieńczym nosi długą suknię i płaszcz, którego poła przerzucona przodem układa się w miękką kolistą, wydatną fałdę. Brzegi płaszcza opadają poniżej uniesionych do przodu dłoni spiętrzonymi dekoracyjnie fałdowaniami. Na głowie nałożona wysoka korona oraz chusta zsuwająca się do tyłu i opadająca miękkimi łukami wokół szyi. Twarz owalna z wysokim czołem i wydatnymi policzkami, o łagodnym wyrazie. Dzieciątko o pulchnych nóżkach siedzi przy biodrze, podtrzymywane lewą dłonią matki. Brakuje prawej dłoni Marii i figury dzieciątka powyżej bioder. Na powierzchni rzeźby widoczne pozostałości polichromii.

Piękna Madonna z Żarnowa

figura ołtarzowa

warsztat zachodniopomorski

około 1430

Muzeum Narodowe w Szczecinie

tłok pieczętny - Ujęcie z przodu; Polichromowana i złocona figura stojącej postaci, zwróconej w trzech czwartych w prawo, przedstawia starszego mężczyznę ubranego w albę z humerałem, skrzyżowaną na piersi stułę przewiązaną paskiem cingulum oraz długą, złoconą kapę z ozdobną bordiurą i frędzlami. Prawa poła płaszcza zawinięta pod prawe ramię układa się z przodu figury po przekątnej, powierzchnią zmarszczoną w kilka fałd o wysokich grzbietach. Szeroką twarz o wysokim czole patrzącą w dal w zamyśleniu otacza gęsta fryzura półdługich włosów i rozłożystej brody. Lewa dłoń świętego unosiona na wysokości piersi, zwrócona jest wnętrzem do widza. Tył rzeźby płaski, charakterystyczny dla rzeźby przyściennej. Nos, prawa dłoń oraz palce lewej – zniszczone. Dekoracja kołeczkowa bordiury kapy zachowana szczątkowo. Podstawa rzeźby uszkodzona.

Święty Piotr

figura ołtarzowa

warsztat szczeciński

1520 — 1530

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Pianino w obudowie z jasnego drewna, częściowo fornirowane czeczotą, zdobione roślinną dekoracją snycerską. Klawisze wyłożone kością słoniową oraz drewnem hebanowym.

Pianino

Schuppe & Neumann

Muzeum Narodowe w Lublinie

Biurko przyścienne na sześciu nóżkach graniastych zbieżnych. W części dolnej prostokątny prześwit zamknięty tylną ścianą. Po jego bokach po dwie szuflady, powyżej jeszcze trzy. Część górna ćwierćcylindryczna zamykana żaluzją chowaną pod górna płytą powyżej pięciu szufladek, boki zdobione plastycznym ornamentem cekinowym. Lico pokryte fornirem z intarsją ramkową i wzorem arkadkowym. Blat wyłożony skórą cielęcą. Uchwyty szuflad zewnętrznych i żaluzji to nałożone okucia okrągłe z tarczą, szufladki w części górnej mają uchwyty okrągłe z gładką główką.

Biurko z żaluzją

nieznany

Muzeum Narodowe w Lublinie

Stół na jednej nodze, blat prostokątny o brzegu falistym obwiedzionym profilowaną listwą. Oskrzynienie wykrojone faliście z brzegiem obwiedzionym odcinkami półwałka zakończonymi wolutowo, w narożnikach dodane toczone sterczynki. Noga tralkowa, profilowana, na czworobocznym cokole z czterema ozdobnie wycinanymi nóżkami.

Stół

nieznany

Muzeum Narodowe w Lublinie

Ciemny mebel z wieloma szufladkami ustawiony na stoliku z toczonymi nogami w ujęciu 3/4.

Sepet

sepet na stoliku

XIX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

grupa rzeźbiarska - ujęcie z przodu; Płaskorzeźbiona płyta o kształcie stojącego prostokąta. Polichromowana i złocona. Przedstawia grupę trzech apostołów stojących na szerokiej podstawie na tle kotary z frędzlami. Zewnętrze postaci wysunięte są do przodu. Pomiędzy nimi, widoczny częściowo, stoi trzeci z apostołów. Ubrani są w tuniki i obszerne, plastycznie modelowane szaty. Św. Paweł trzyma rękojeść miecza. Ostrze nie zachowało się. Tomasz apostoł opiera dłoń na częściowo zachowanym drzewcu włóczni. Jakub Starszy nosi buty o szerokich noskach i kapelusz, którego rondo dekorowane jest muszlą. Ubytki drewna widoczne są przy podstawie.

Apostołowie: Paweł, Tomasz, Jakub Starszy

grupa rzeźbiarska

warsztat szczeciński

1510 — 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

grupa rzeźbiarska - ujęcie z przodu; Płaskorzeźbiona płyta o kształcie stojącego prostokąta. Polichromowana i złocona. Przedstawia grupę trzech apostołów stojących na szerokiej podstawie na tle kotary z frędzlami. Zewnętrze postaci wysunięte są do przodu. Pomiędzy nimi, widoczny częściowo, stoi trzeci z apostołów. Ubrani są w tuniki i obszerne, plastycznie modelowane szaty. Św. Bartłomiej ukazany jako młody mężczyzna o gładkim licu trzyma w dłoniach atrybuty. Ostrze noża nie zachowało się. Pozostali apostołowie noszą długie kędzierzawe brody. Przed sobą trzymają atrybuty: św. Szymon - piłę, a św. Andrzej - krzyż o kształcie litery

Apostołowie: Bartłomiej, Szymon i Andrzej

grupa rzeźbiarska

warsztat szczeciński

1510 — 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

figura krucyfiksu - ujęcie z przodu; Sylwetka o krępej, geometrycznej budowie ukazana została frontalnie, w układzie symetrycznym, z głową opadającą na prawe ramię. Długie szczupłe ręce o dłoniach zwróconych wnętrzem układają się ukośnie do góry. Wypukły tors o zapadniętym brzuchu oddzielony od partii krągłych ud wąską talią. Biodra okrywa chusta ułożona w poziomy wałek, której końce opadają symetrycznie po bokach. Lekko podkurczone golenie skrzyżowane są prawa nad lewą. Twarz o krótkim zaroście skierowana jest do przodu. Oczy są zamknięte. Na głowie widoczna jest korona cierniowa w formie skręconego z dwóch splotów grubego sznura. Włosy opadają falistym pasmem na tors. Powierzchnia rzeźby jest uszkodzona. Brakuje prawego przedramienia Chrystusa. W koronie widoczne wgłębienia po cierniach, z których zachował się jeden. W dłoni i stopach duże otwory do mocowania na krzyżu.

Chrystus Ukrzyżowany

figura krucyfiksu

warsztat zachodniopomorski

1350 — 1375

Muzeum Narodowe w Szczecinie

płaskorzeźba ołtarzowa - ujęcie z przodu; Płaskorzeźbiona płyta o kształcie stojącego prostokąta przedstawia scenę figuralną pod krzyżem na tle skalistego pejzażu. Przekątna obrazu biegnącą od lewego górnego narożnika porządkuje pole obrazowe na dwie trójkątne kompozycje. Lewą stronę wypełnia piętrząca się grupa sześciu postaci ukazanych po dwie osoby jedne za drugimi. Na pierwszym planie widoczne jest poziomo ułożone na chuście ciało Chrystusa noszące ślady męki i klęcząca przy nim jego matka - Maria. Obok widoczna jest leżąca na ziemi korona cierniowa. Za nimi stoją Józef z Arymatei trzymający ramię Chrystusa i Jan. Kompozycję wieńczą dwie Marie składające dłonie w geście modlitwy. Szaty postaci są dekoracyjnie marszczone i obficie złocone. Po przeciwnej stronie polichromowanej w barwach ziemi, na tle piętrzących się skał porośniętych darnią, stoi Nikodem. Swą prawą dłonią trzyma wysoką drabinę opartą o pusty krzyż. Pozioma belka krzyża wychodzi poza obręb płyty, stykając się z jej górną krawędzią.

Opłakiwanie

płaskorzeźba ołtarzowa

warsztat szczeciński

1510 — 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

figura ołtarzowa - ujęcie z przodu; Kobieca figura stojąca frontalnie na wielobocznej podstawie, polichromowana. Przedstawia młodą szczupłą kobietę ubraną w długą suknię o wąskiej talii i obszerny, gęsto marszczony płaszcz zarzucony na jej prawe ramię i luźno przełożony wokół figury do przodu. Podłużną jasną twarz o pełnych rysach okala fryzura gęstych włosów upiętych nisko szerokimi pasmami do tyłu. Na głowie szeroka obręcz korony dekorowana złoconymi guzami. Lewe przedramię figury nie zachowało się.

Święta

figura ołtarzowa

nieznany

1515 — 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Tronująca Madonna z Dzieciątkiem - ujęcie z przodu; Maria o drobnej, smukłej sylwetce siedzi frontalnie na tronie o lekko podwyższonych bokach. Dłonią podtrzymuje dziecko ułożone w pozycji siedzącej z lekko podkurczonymi nogami i usytuowane na jej lewym kolanie. Postaci ubrane są w długie tuniki opadające podłużnymi wąskimi fałdami rytmicznie różnicującymi powierzchnię szat. Figura o drążonym odwrociu została opracowana jako przyścienna. Powierzchnia rzeźby jest uszkodzona, zwłaszcza w partii twarzy Marii; nosi liczne ślady po owadach. Głowa Jezusa i prawa ręka Marii nie zachowały się. Pozostałości polichromii widoczne są w zagłębieniach rzeźby.

Tronująca Madonna z Dzieciątkiem

warsztat zachodniopomorski

około 1260

Muzeum Narodowe w Szczecinie

pieta - ujęcie z przodu; Rzeźba o pionowej kompozycji przedstawia dwufigurową grupę: Marię trzymającą martwe ciało Chrystusa. Sylwetka Marii ukazana frontalnie wsparta jest na kamiennym zboczu porośniętym darnią widocznym po bokach i poniżej postaci. Twarz o zaokrąglonych policzkach otacza falująca fryzura długich włosów. Głowę okrywa długi marszczony welon. Obszerny płaszcz nałożony na suknię o długich szerokich rękawach zagina się tworząc głębokie, światłocieniowe fałdowania i szerokie płaszczyzny na krawędziach. Ciało Chrystusa o nieco pomniejszonych proporcjach oddane jest naturalistycznie. Wsparte na kolanie matki osuwa się diagonalnie od jej prawej dłoni podtrzymującej głowę syna, ku lewej nisko opuszczonej i podpierającej tors tuż poniżej ciętej w szeroko rany w boku. Dłońmi oraz wysuniętym do przodu i ustawionym nieco wyżej swym prawym kolanem podtrzymuje osuwające się diagonalnie martwe ciało Chrystusa o pomniejszonych proporcjach.

Pieta

warsztat szczeciński

około 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Korpus jednokondygnacyjny, na niskim cokole ze ślepą szufladą, zwieńczony rozbudowanym gzymsem wypiętrzonym i przełamanym pośrodku, dwoje drzwi z bogato profilowanymi płycinami, 5 nóg w kształcie spłaszczonych, fazowanych kul. Podział pionowy trzema pilastrami, z których środkowy jest listwą przymykową. Ich powierzchnie pokrywa wstęgowa snycerka z ornamentów roślinno-kwiatowych z wplecionymi puttami i ptakami, w głowicach rzeźbione główki. W załamaniu gzymsu przedstawienie Wenus z amorkiem na tle muszli otoczonej kwiatami, zwieńczonej koroną trzymaną przez dwa putta. We fryzie ornament roślinny z ptakami. W górnych narożach drzwi personifikacje Czterech Pór Roku.

Szafa sieniowa

nieznany (stolarz)

około 1700

Muzeum Narodowe w Lublinie

krucyfiks kamieński - krzyż - Ujęcie z przodu; Monumentalnych rozmiarów krzyż o profilowanych krawędziach belek. Duży krągły medalion na przecięciu ramion. Górne i boczne ramiona zakończone trójlistnie; dolne - kwadratowym medalionem z wpisanym czteroliściem wypełnionym płaskorzeźbionym wizerunkiem półpostaci z banderolą. Na belce środkowej dwa metalowe haki do zawieszenia figury. W ramionach bocznych i dolnym, na wysokości stóp i dłoni figury, otwory na gwoździe. Krzyż nosi ślady ingerencji i uzupełnień konserwatorskich. Trójlistne zakończenia i górna belka krzyża dodane wtórnie. Dolna belka skrócona ponad czworobocznym medalionem. Czteroliść utworzony z czterech okręgów wpisanych w medalion środkowy zheblowany.

Krucyfiks kamieński - krzyż

warsztat strasburski

około 1300

Muzeum Narodowe w Szczecinie

krucyfiks kamieński - figura - Ujęcie z przodu; Ponadnaturalnych rozmiarów figura Chrystusa Ukrzyżowanego. Smukłe, wyidealizowane ciało o nieco wydłużonych proporcjach ułożone w esowaty kształt. Długie ręce rozłożone szeroko w formie rozciągniętej litery V. Dłonie ułożone płasko, zwrócone wnętrzem, o długich wyprostowanych palcach. Głowa zwieszona nisko przy prawej piersi. Miękko rzeźbiona twarz o zamkniętych oczach, długim nosie i lekko ściągniętych brwiach. Finezyjnie ułożona fryzura falujących włosów. Długi tors o łagodnym zarysie wypukłej klatki piersiowej, wklęsłej jamy brzusznej i kolistego brzucha. Szczupłe nogi skrzyżowane prawa nad lewą. Na biodrach chusta perizonium sięgająca kolan. W dłoniach i w skrzyżowanych stopach otwory na gwoździe. Korpus figury wykonany w jednym kawałku drewna. Ręce mocowane na trzpień w otwory w barkach. Na odwrociu torsu dwa metalowe oczka do zawieszenia figury na krzyżu. Chusta wtórnie skrócona z prawej strony, stopy uzupełnione.

Krucyfiks Kamieński - figura Chrystusa Ukrzyżowanego

warsztat strasburski

około 1300

Muzeum Narodowe w Szczecinie

E/8019/ML - Przęślica krężołkowa z drewna brzozowego składa się z cienkiej deski – przysiadki, w której przy jednym końcu osadzona jest pionowa beleczka zw. piórem, z nasadzonym od góry ruchomym krężlem w kształcie wydłużonego stożka. Deseczka przysiadki o kształcie prostokątnym lekko zwężającym, od ok. połowy swej długości w kierunku pióra, i zakończonym głową zwierzęcą – psa. Pióro i krężel ozdobnie toczone. Krężel ma kształt stożka z rozszerzoną podstawą, w której znajduje się stożkowaty otwór, do osadzenia krężla na piórze. Dekoracja snycerska ryta znajduje się na zwężającej części przysiadki. Część zdobiona oddzielona małym stopniem. Grubość przysiadki w części zdobionej 2x większa od pozostałej części. Dekoracja snycerska tworzy ornament roślinny w postaci trzech ulistnionych drobno gałązek. Na zakończeniu ornamentu znajdują się ryte liście oraz inicjały „K.F.”. Głowa psa zdobiona drobnymi nacięcia. Zakończenie przysiadki wycięte faliście.

Przęślica krężołkowa

Zapora, Paweł

1935

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/9283/ML - Przęślica drewniana wykonana z 3 części. Przysiadka w formie płaskiej deszczułki zwężająca się w jednym końcu i zdobiona snycerką: rozeta, motyw sercowaty, ząbki. Jej ostre zakończenie ma formę woluty/ślimaka. Przy węższym końcu osadzone pionowo ramię, toczone w pierścieniowate ozdoby. Na niego nakładany ruchomy krężel, również w toczony w pierścieniowate ozdoby. Przęślica powleczona brązowo-wiśniową farbą. Pierścieniowate elementy malowane na czarno, a na krężlu dodatkowo na srebrno.

Przęślica "krężołkowa"

Wypych, Jan

1930

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/8907/ML - Przęślica krężołkowa, drewniana, składająca się z: przysiadki i pióra. Krężel osobny. Pióro toczone w górnej i dolnej części po 10 pierścieni różnej wysokości, w kolorach: wiśniowym, brązowym ciemnobrązowym i czarnym. Przysiadka profilowana, zakończona z jednej strony ślimacznicą, ozdobioną po bokach motywem równoramiennego krzyża. Za nią tuleja do wpuszczenia pióra, z której

Przęślica krężołkowa

Bizior, Marcin

1928

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/8397/ML - Przęślica łopatkowa z drewna. Składa się z cienkiej deski – przysiadki, w której przy jednym końcu osadzona jest pionowa beleczka zw. piórem, z nasadzonym od góry ruchomym krężlem w kształcie łopatki, zdobionej w ząbki.

Przęślica łopatkowa

nieznany

1901 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

Znaleziono 44 obiektów

Pokaż więcej obiekty

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd