Dzbanek z pokrywką

Miedziany dzbanek o cylindrycznym kształcie z pokrywką zwieńczoną gałką, z niewielkim dziobkiem i plastycznie opracowanym uchem w formie smoka. Ucho połączono z pokrywką za pomocą płaskownika. Naczynie zdobi gęsty ornament roślinny ze stylizowanymi motywami m.in. peonii i lotosu oraz cztery rozległe rezerwy, czyli pola wyodrębnione krawędzią, wypełnione dekoracją. W dolnej części dzbanka przedstawiają sceny pejzażowo-architektoniczne, zaś w górnej sceny figuralne – Europejczyków na tle krajobrazu chińskiego. Zdobienia pokrywki nawiązują do ornamentu z naczynia. Gałkę otacza stylizowana rozeta kwiatowa i ciągły, ciemnoniebieski ornament o motywie nawiązującym do ruyi, chińskiego berła.

Pośród chińskiej emalii wyróżnia się trzy główne rodzaje: komórkową (cloisonné), żłobkową (champlevé) i malowaną. Emalie malowane w przeważającej mierze powstawały w Kantonie w prowincji Guangdong z przeznaczeniem na eksport. Ten typ emalii wykształcił się najpóźniej – w okresie panowania Kangxi (1662-1722) - najprawdopodobniej dzięki poznaniu techniki francuskiej malowanej emalii z Limoges. Emalie malowane powstawały poprzez pokrycie metalowej powierzchni, najczęściej miedzianej, cienką warstwą białej, nieprzeświecającej malatury i wypalenie jej. Na tak przygotowane tło nakładano pędzlem właściwą kolorową dekorację i naczynie powtórnie wypalano.

W kolekcji wilanowskiej zachował się zbiór różnorodnych przedmiotów z emalii kantońskiej. Trafiały do pałacu najpewniej w na przestrzeni XIX w. kupowane przez kolejnych właścicieli, ale również jako dar – o czym dowiadujemy się z zachowanych dokumentów archiwalnych. Niektóre przedmioty zdobiły dawne Pokoje Chińskie zaaranżowane przez Stanisława Kostkę Potockiego, których wyposażenie było uzupełniane przez kolejnych spadkobierców. Dzbanek stanowi komplet z analogicznym naczyniem o numerze Wil.237.