Św. Paweł

Mężczyzna wspiera głowę na prawej ręce, spoczywającej łokciem na blacie stołu ze stosem ksiąg. Lewą ręką podtrzymuje jedną z nich. Ubrany jest w ciemną szatę widoczną gdzieniegdzie spod czerwonego płaszcza. Brodaty i łysiejący mężczyzna trwa w zamyśleniu, jakby szukał rozwiązania jakiegoś problemu. Oblicze pełne napięcia, zatroskane, znamionuje człowieka w przełomowym momencie życia, na moment przed podjęciem decyzji (?) Czerwony płaszcz nawiązuje do bezgranicznej miłości do Chrystusa, gotowości poświęcenia i jest atrybutem św. Pawła. Drugi z jego atrybutów – miecz, także częściowo jest widoczny: rękojeść na stosie ksiąg. Autor umiejętnie oddał fakturę włosów, skóry, czy materiałów ubrania. Wziąwszy pod uwagę kompozycję, przeniesienie proporcji, precyzje rysunku czy schludne użycie barw warsztatowi artysty nie można nic zarzucić. Szczególnie korzystne jest zastosowanie rozproszonego światła, przez które obraz zyskuje niepowtarzalny nastrój, a jego temat delikatne wykończenie.

Obraz wilanowski wzorowany jest na dziele Święty Paweł pędzla Noëla Quilleriera (zm. 1669). Trudnił się on malarstwem, a jednocześnie był kamerdynerem króla. Pochodził z Orleanu, w 1631 ożenił się z Charlotte Lerambert, siostrą rzeźbiarza Louisa Leramberta. Ich córka Marguerite poślubiła rzeźbiarza Antoine'a Coysevoxa; ich syn Jérôme (czasami nazywany Hiérosme), ochrzczony 19 lutego 1639, był również wymieniony jako malarz. Wśród uczniów Quilleriera wymieniany jest Noël Coypel.