Waza na czwórnogu

Waza na czwórnogu datowana na lata 1805–1814, pochodząca z manufaktury w Korcu, jest przykładem ceramiki z trzeciego okresu funkcjonowania fabryki. Ostatnią fazę, przypadającą na lata 1805–1832, liczoną od odejścia Michała Mezera aż do okresu zarządu Merauda i Petiona, można rozpoznać po umieszczanych na wyrobach różniących się od siebie sygnaturach. W tym okresie tak charakterystyczne dla koreckiej manufaktury oko opatrzności, malowane pierwotnie kobaltem podszkliwnie, zmienia nie tylko barwę, ale również sam symbol zaczyna występować w różnych wariantach – opromieniony lub bez promieni. Dodatkowo napis „Korzec”, umieszczany pierwotnie pod okiem opatrzności jako integralna część znaku, z czasem zaczął pojawiać się niezależnie.

Waza na czwórnogu, opartym na płaskiej wielobocznej podstawie, to z pewnością część większego serwisu obiadowego. Piękna forma półkolistej czaszy, wspartej na czterech nogach zakończonych lwimi łapami, jest przykładem typowym dla form wytwarzanych w stylu empire. Styl ten, jako odmiana późnego klasycyzmu powstałego we Francji, wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. W ornamentyce zaś często pojawiały się motywy: sfinksów, lwów, łabędzi, orłów, trofea i panoplia, rózgi liktorskie, harfy czy liry. Warto zatem przyjrzeć się dokładniej wazie pochodzącej ze zbiorów Muzeum Lubelskiego, utrzymanej w stylu cesarskim, modnym na początku XIX wieku, ze względu na panujący wówczas kult Napoleona, który zajął zaszczytne miejsce w polskiej mitologii patriotycznej. Legenda napoleońska, zakorzeniona bardzo głęboko w polskiej kulturze i świadomości narodowej, stała się symbolem wolności oraz wskrzesicielem marzeń o odbudowie ducha narodowego. Dlatego właśnie wszystko co cesarskie tak chętnie było zamawiane i kupowane przez naszych rodaków. Podobny do tego serwis zamówiła w koreckiej manufakturze nawet księżna Izabela Czartoryska z Puław. Jak opisał go B. Kostuch: „[…] jeden z najbardziej eleganckich, a zarazem najskromniejszych koreckich serwisów”. 

Wylew naczynia jest obwiedziony cynobrowym pasem z czarnymi konturami, a czaszę obiega fryz czarnej winorośli na cynobrowym tle. Wspomniane podpory w zwieńczeniu zostały wykończone lwimi antabami – stałym lub ruchomym uchwytem umieszczanym pierwotnie na skrzyniach, kufrach, drzwiach czy furtach.