Flet

Kielich – flet wykonany został w pierwszej połowie XVIII w. przypuszczalnie w manufakturze szkła pod Lubaczowem zwanej Hutą Kryształową założoną w 1717 r. przez hetmana Adama Mikołaja Sieniawskiego. Był on żonaty z Elżbietą Lubomirską, córką Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, właściciela Łańcuta w latach 1699-1702. W zbiorach szkła polskiego w Łańcucie najliczniejsza jest grupa zabytków z tejże pobliskiej huty. Była to jedna z najstarszych polskich manufaktur szkła, która w produkcji swoich wyrobów osiągnęła bardzo wysoki, europejski poziom ich wykonania. Kierował nią Franciszek Fremel, znakomity specjalista saski sprowadzony do Polski w 1710 r. przez Augusta II Sasa. Huta czynna była przez cały wiek XVIII. Wyrabiano w niej szkła stołowe i świeczniki. Wśród kielichów wiwatowych charakterystyczne były flety do szampana, o wąskiej i wysmukłej czarze na tralkowym trzonie i okrągłej stopie. Powyższy kielich wykonany jest z grubego, bezbarwnego szkła. Jest to kielich z okrągłą, dużą, płaską stopą, z charakterystycznym trzonem w kształcie szklanych supłów ułożonych w trzech rzędach. Czara jest wysmukła, stożkowa, żebrowana.

Barbara Trojnar