Szezlong L.XVI

Szezlong o prostokątnym siedzisku i prostych pełnych bokach i falistej linii zagłówka, boków z poręczami wsparty jest na ośmiu kanelowanych, zwężających się ku dołowi nóżkach. Powierzchnia części konstrukcyjnych polichromowana biało stanowi tło dla rzeźbionych i złoconych dekoracji: krawędź oparcia pleców, boków obwiedziona motywem nieco rozsuniętych, połączonych perełek. Na bokach i przodzie kargi kampanule. Podpory poręczy kanelowanych nogach motyw astragalu, u ich nasady kwadratowe rezerwy z rozetkami. Tapicerowane powierzchnie pokryte współczesną tkaniną w paski. Brak dekoracji na tyle zagłówka świadczy o tym, że jest to mebel przyścienny.

Szezlong należy do kompletu mebli stanowiących wyposażenie pokoi apartamentu wybudowanego przez ks. Izabelę Lubomirską (1736-1816) w 1780 r. - Łazienki pałacu wilanowskiego. W skład zachowanego kompletu wchodzi łoże, 2 kanapy, szezlong, 11 foteli i 2 ekrany. Inwentarz z 1793 r. lokalizuje szezlong w Gabinecie nowo wymurowanym i wówczas był pokryty mantyną w różne kolory - jedwabną wielobarwną materią, tą samą jaką użyto do pokrycia mniejszej dwóch kanap i 8 foteli z tego samego garnituru oraz do dekoracji ścian Gabinetu. W kolejnych latach tkanina obiciowa mebla była zmieniana równocześnie ze zmianą dekoracji ścian; aksamitem karmazynowym, kwiecistym perkalem, białą tkaniną haftowaną w delikatne barwne kwiaty, czy współczesną już bawełnianą tkaniną w paski. Obecnie wyposażony w baldachim stanowi część aranżacji Łazienki Lubomirskiej.

AK

apartament ks. I. Lubomirskiej, ekspozycja muzealna, wilanowska kolekcja, warsztat polski, meble siedziskowe