Wazon

Wysoki porcelanowy wazon w kształcie trąbki. Tego typu naczynia charakteryzuje szeroki, cylindryczny wylew, stosunkowo wąski i długi brzusiec, przy podstawie delikatnie rozszerzający się, ze zwężającą się stopą. Inną nazwą określającą kształt naczynia jest flet.

Cała powierzchnia wazonu zdobiona jest gęstymi ornamentami floralnymi w formie stylizowanych wici roślinnych z motywami kwiatowymi. Brzusiec naczynia zdobią dodatkowo dwie podłużne rezerwy, czyli pola wyodrębnione krawędzią, wypełnione dekoracją. W tym przypadku kompozycje w rezerwach tworzą pary feniksów pośród ukwieconych gałązek chryzantem w jednej rezerwie i gałązek peonii w drugiej. Zewnętrzna krawędź wylewu wazonu została udekorowana ornamentem o powtarzającym się, uproszczonym motywie liścia. Tła rezerw i tło dekoracji wazonu zostały wtórnie pomalowane złotą farbą – nie był to pierwotny zamysł twórcy. Ta późniejsza dekoracja częściowo uległa zniszczeniu.

Wazon należy do wyrobów białoniebieskich, które zaczęto produkować w Chinach najpewniej w VII wieku. Przedmioty te podlegały ówcześnie jednemu wypałowi. Oznacza to, że niebieską dekorację malowano na wysuszonym czerepie i dopiero po pokryciu przedmiotu szkliwem, poddawano je wypałowi. Wilanowski obiekt jest przykładem znacznie późniejszym, wyprodukowanym z przeznaczeniem na rynek europejski.

W kolekcji wilanowskiej znajdują się dwa wazony do kompletu. Zdobiły dawne Pokoje Chińskie zlokalizowane na piętrze korpusu pałacu, zaprojektowane przez Stanisława Kostkę Potockiego.