Młynek modlitewny wraz z tekstem modlitewnym

W praktyce buddyzmu tybetańskiego charakterystyczne są młynki modlitewne, które w języku tego regionu nazywa się mani korlo. Na cylindrycznej powierzchni mają naniesione słowa mantry. Najczęściej używaną formułą jest „Om mani padme hum” (Bądź pozdrowiony, skarbie w kwiecie lotosu). Jest to sześciosylabowa mantra do Awalokiteśwary (tyb. Chenrezig), czyli istoty określanej mianem bodhisattwy współczucia. Powtarzanie tej lub innej mantry ma na celu skupienie uwagi na aspekcie Buddy, oddzieleniu się od myśli, osiągnięcie wyzwolenia i oświecenia. W buddyzmie tybetańskim każdy obrót młynka modlitewnego równoważny jest wypowiadaniu mantry na głos. Urządzenia te są jednak szybsze niż ludzkie usta, a co więcej uważa się, że ich użycie roztacza pozytywną energię. By zwiększyć moc oddziaływania miejsc sakralnych młynki o większych rozmiarach umieszczano na przykład na bramach klasztorów buddyjskich.

W omawianym obiekcie od góry i dołu mantrę otacza dekoracyjny motyw płatków lotosu. Pomiędzy początkową a końcową sylabą przymocowano natomiast łańcuszek z ciężarkiem w postaci malutkiej, mosiężnej figurki Buddy ułatwiający obracanie młynka. Elementy metalowe ozdobione są motywem ślimacznicy i roślinnym – budowanym z rozwiniętych wolut i zaokrąglonych linii, pomiędzy którymi osadzono okręgi wypełnione niebieska emalią. Wzory te zrobiono z niklowanej, gęsto ponacinanej blaszki mosiężnej, dzięki której uzyskano efekt podobny do granulacji. Tulejkowaty uchwyt zdobią układające się spiralnie faliste linie. Wokół szpikulca znajdującego się wewnątrz uchwytu owinięto poskładany zwitek papieru z drukowanym na czarno tekstem w sześciu rzędach, zapisanym pismem tybetańskim. Jest to najprawdopodobniej cytat z jakiegoś tekstu religijnego, o czym świadczy zaznaczony w dolnym, prawym rogu numer strony tekstu –2. Być może jest to fragment sutry, czyli zbioru nauk Buddy lub późniejszego nauczyciela.

Katarzyna Findlik-Gawron