Postać Muzy

Na owalnym, wypukłym wycisku przedstawiona jest jedna z dziewięciu muz, opiekunka twórczości poetyckiej Polyhymnia. Ukazana jest bez atrybutów, otulona w chiton i himation. Przedstawiona jest w głębokim zamyśleniu z palcem na ustach. Pod przedstawieniem widoczna sygnatura ΠIXΛEP (PICHLER). Polihymnia (Polyhymnia, Polymnia) czyli „Obfitująca w hymny” w mitologii greckiej muza poezji sakralnej i hymnicznej oraz pantomimy. Była jedną spośród dziewięciu muz olimpijskich które przebywały na Olimpie. Należały one do orszaku Apollina. Wraz ze swoimi siostrami uświetniała śpiewem biesiady bosko-ludzkie (m.in. zaślubiny Tetydy i Peleusa oraz Harmonii i Kadmosa), a także uczty olimpijskie samych bogów. W sztuce przedstawiana jest zwykle jako kobieta otulona himationem, w długiej uroczystej szacie (w głębokiej zasłonie, jakiej używało się przy obrzędach religijnych), w zamyślonej pozie, niekiedy z palcem na ustach.

Kolekcja gliptyczna wilanowskiego zbioru to fascynujący obraz sztuki antycznej. Daktyliotekę należącą do Stanisława Kostki Potockiego, możemy dziś podziwiać jako prawdziwą skarbnicę muzealną, zawierającą 239 wycisków. Cały zbiór znajduje się w dwóch medalierkach z ośmioma szufladkami, oznaczone są one numerami inwentarza Wil.3083/1 i Wil.3083/2. Repertuar odcisków to bogactwo sztuki, obejmujące portrety, popiersia historyczne, postacie mitologiczne, sceny historyczne i mitologiczne, rzeźby, zwierzęta, wazy oraz maski. Wykonane są one z czerwonej masy, być może laki lub mastyksu, a ich rozmieszczenie w kolekcji sugeruje różnorodne pochodzenie. Kluczowym momentem w historii kolekcji było podróżowanie hrabiego Potockiego do Włoch w 1785 roku, w towarzystwie księżnej Izabelli Lubomirskiej, podczas której zgromadził około dwudziestu gemm antycznych, niektóre z nich pochodzące z własnych wykopalisk. Kolejne podróże do Londynu, Paryża czy Warszawy wzbogaciły zbiory.
Kolekcja nie tylko reprezentuje wartość artystyczną, ale także pełni funkcję biblioteczki na temat gliptyki, co umożliwiło Potockiemu profesjonalne podejście do zbiorów. Przechowywana początkowo w pałacu Potockich w Warszawie, z czasem trafiła do pałacu w Wilanowie, gdzie stała się częścią ekspozycji muzealnej.
W kolekcji wyróżniamy trzy grupy obiektów: odciski gemm antycznych, ich kopie oraz kamienie wykonane na wzór starożytnych. Sygnatury mistrzów greckich, takich jak Solon, Sostratos czy Aulus, nadają kolekcji wyjątkowy charakter. Nie brakuje także wycisków sygnowanych przez artystów nowożytnych, takich jak Pichler czy Cades. Gliptyka, czyli sztuka rzeźbienia w kamieniu, posiada bogatą historię. Daktylioteki z odciskami gemm stały się popularne w XVIII wieku, pełniąc rolę dydaktyczną i edukacyjną. Kolekcje gliptyki były nie tylko ozdobą, lecz także narzędziem dla badaczy antyku i źródłem inspiracji dla artystów. Wartość kolekcji Potockiego nie tkwi tylko w artystycznej doskonałości gemm, ale także w ich wartości dokumentacyjnej. Dzięki tym miniaturowym arcydziełom, dzisiaj możemy zgłębiać tajniki sztuki starożytnej, podziwiać portrety władców, herosów czy sceny historyczne, utrwalone na małej przestrzeni. Kolekcja ta jest nie tylko pięknym zbiorem, lecz również fascynującym oknem do przeszłości.

Ilustracje pochodzą ze zbiorów Rijksmuseum Amsterdam oraz Wikipedii;

Opracowanie: Ewa Jakubowska-Smagieł, dr Ewa Mostowicz-Kapciak, Martyna Miroszewska (na podstawie materiałów Agaty Małkowskiej)