Fotel

Fotel na czterech zbieżnych nogach o przekroju kwadratowym, zakończonych u dołu mosiężnymi sabotami w formie opasek z fryzu o motywie pojedynczych liści laurowych oraz podobnymi choć dwukrotnie wyższymi pasami złoconej płaskorzeźbionej dekoracji u nasady. Przednie nogi są proste, tylne szablasto wygięte na zewnątrz i ku tyłowi. Siedzisko półokrągłe. Carga pod siedziskiem wąska, prosta, gładka, ozdobiona z przodu i po bokach intarsjowanymi motywami wieńca laurowego splecionego z parą symetrycznie rozłożonych na boki wici roślinnych o falistym zarysie. Nad nogami carga przechodzi w kostki ozdobione intarsjowanym motywem czteropłatkowego kwiatu. Trapezoidalne oparcie odchylone nieco w tył delikatnym łukiem podąża za półokrągłym zarysem siedziska. Górny ramiak oparcia ozdobiony został intarsjowanym pasem dekoracji o motywach roślinnej wici i kwiatów. Powyżej połowy oparcia zamocowane zostały poziome poręcze łukowato wygięte równolegle do zarysu siedziska, u góry prostokątne w przekroju i szersze, u nasady ozdobione od wierzchu płaskorzeźbionym motywem liści laurowych, dalej zwężające się i płynnie przechodzące do przekroju okrągłego. W przedniej partii poręcze mają formę rzeźbionych pełnoplastycznie złoconych rogów obfitości, esowato wygiętych i spływających do cargi na wysokości przednich nóg. Siedzisko oraz oparcie są tapicerowane, obite malinowym rypsem z barwną dekoracją haftowaną, przedstawiającą wazy z bukietami róż ozdobione kwiatowymi girlandami i otoczone wieńcami laurowymi z motywami anthemionu, akantu i pojedynczych gałązek różanych.

Mebel stanowi komplet z fotelami Wil.3993 oraz Wil.3995. Jest to przykład dojrzałej estetyki empirowej, charakterystycznej dla pierwszej połowy XIX wieku, czerpiącej obficie z form oraz motywów dekoracyjnych zaczerpniętych z wzorów antycznych.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od instytucji w 1963 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.