Pamiątki rodziny Diatłowickich Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Rodzice Darczyńscy, Jerzego Diatłowickiego (https://sztetl.org.pl/pl/media/102027-jerzy-diatlowicki?ref=art&nid=138460), mieszkali przed wojną w Warszawie. Opuścili miasto w pierwszych dniach września 1939 roku. Zgodnie z  ogłoszeniem wydanym w nocy z 6 na 7 września 1939, mężczyźni mieli wkrótce wyruszyć na wschód. Matka Darczyńcy, Hana z Nordwindów (po wojnie Hanna) stwierdziła wówczas, że nie zostanie w Warszawie sama i pomaszerowała wraz z mężem, Dawidem (po wojnie Tadeuszem). Dotarli do Łucka (https://sztetl.org.pl/pl/miejscowosci/l/983-luck), gdzie mieszkali rodzice Hany. Rodzinie nie było jednak dane zostać w tam na dłużej. Kiedy 17 września 1939 do miasta wkroczyły wojska radzickie, miały bowiem miejsce zamieszki z udziałem gimnazjalistów, którzy mieli strzelać do rosyjskich żołnierzy. Jednym z domniemanych zamachowców był najmłodszy brat Dawida, szesnastoletni wówczas Abraham. Po rzekomym udziale w zajściach antyradzieckich, Abraham został aresztowany (już nigdy nie udało się go odnaleźć). Jako rodzina zamachowca, Diatłowiccy od razu zostali skierowani do wywózki, otrzymując jedynie dwie godziny na spakowanie najpotrzebniejszych przedmiotów. Trafili do Kazachstanu. Początkowo osiedlono ich w sowchozie (ros. совхоз; państwowe gospodarstwo rolne w ZSRR) znajdującym się około 40 km od miasta Kustanaj (pol. Kustamej). Jako młodzi ludzie, rodzice Darczyńcy otrzymali zatrudnienie w sowchozie. Dziadka, Józefa Diatłowickiego, przydzielono do wypasu bydła na stepie. Kiedy odmówił ze względu na stan zdrowia, obcięto mu rację żywnościową.

Marta Frączkiewicz, Przemysław Kaniecki