Zawieszka okrągła

Zawieszka srebrna ze skarbu odkrytego podczas prac rolnych w 1859 roku w Kurowie, pow. koszaliński jest elementem skarbu srebrnych monet i ozdób z końca X wieku umieszczonych w naczyniu glinianym. Okrągła zawieszka została wycięta ze srebrnej blaszki wraz z niewielkim występem zawiniętym w rurkowate uszko. Po jednej stronie jest zdobiona trzema guzkami obwiedzionymi srebrnymi granulkami. Na każdym z guzków znajdują się po trzy granulki. Pomiędzy nimi widnieje ornament geometryczny wykonany w technice granulacji.

Zawieszki tego typu należą do ozdób rzadko odkrywanych, najczęściej w północnej Polsce. Swoją formą przypominają wisiorki brakteatowe rozpowszechnione, poza Norwegią, w Skandynawii od X wieku. Pomorscy wytwórcy utrzymali okrągłą formę tych ozdób, nadając im zachodniosłowiańską ornamentykę w postaci guzków i granulacji. Odkrywane są najczęściej w skarbach datowanych na X–XI wiek. Z uwagi na obszar występowania w strefie nadbałtyckiej można przypuszczać, że okrągłe zawieszki srebrne z terenu Pomorza są efektem kontaktów kulturowych, przyswajania obcych wzorców i dostosowywania ich do własnych upodobań estetycznych.

Ewa Górkiewicz-Bucka