Fotografia Giny (Reginy) z Pinkusów Szwarc naklejona na kartkę.

W 2. połowie lat dwudziestych XX w. Gina Szwarc, pod pseudonimem Eugenia Markowa, rozpoczęła współpracę z czasopismami w Polsce. Zapoczątkowała to współpraca z „Głosem Polskim”, łódzkim dziennikiem wydawanym w latach 1918–1929, dla którego śledziła proces Szaloma Szwarcbarda w Paryżu (od 17 października 1927 r. w dzienniku ukazywały się sprawozdania z procesu anonsowane jako Telegram własny „Głosu Polskiego”, podpisane inicjałami S. D., nie możemy teraz potwierdzić, że są to teksty Giny). Później jej teksty ukazywały się m.in. na łamach warszawskich tygodników dla kobiet” „Ewa” i „Kobieta Współczesna”, krakowskiego „Nowego Dziennika” i poznańskiej „Kultury” (w latach trzydziestych). Eugenia Markowa pisała o paryskiej cyganerii: „Rotonda na Montparnassie”, „Ewa”1928, nr 8, s. 4; rozmawiała z mieszkającymi w Paryżu malarkami: „Godzina u Olgi Boznańskiej”, „Ewa”1928, nr 19, s. 2, „Godzina u Meli Muter”, „Ewa” 1928, nr 16, s. 2, zaś swą „wizytę u znakomitej rzeźbiarki” Chany Orłow opisała w artykule w „Nowym Dzienniku” (1929, nr 41, s. 8). W „Ewie”, której była paryską korespondentką, publikowała też artykuły o kobiecie francuskiej („Ewa” 1928, nr 3, s. 3) czy życiu podziemnego Paryża („Ewa” 1928, nr 6, s. 4).

Renata Piątkowska