Krzesło

Krzesło o siedzisku w kształcie zbliżonym do trapezu, o faliście podkrojonych przednich narożnikach. Przednie nogi kabriolowe, francuskie, o wolutowych stopkach i kolanach ozdobionych płaskorzeźbionymi bukietami róż. Tylne nogi są szablaste, czworoboczne w przekroju, odgięte lekko do tyłu a powyżej siedziska przechodzące w krótkie ramiaki boczne oparcia. Oparcie jest ażurowe, rzeźbione, w formie wspartego na bocznych ramiakach owalnego medalionu uformowanego z ornamentu wstęgowego. Góra medalionu ma formę pary wolutowych spływów, ozdobionych dwiema girlandami z liści dębowych, spiętymi od góry łukowatą klamrą, stanowiącą uchwyt. Wypełnienie oparcia stanowi krzyżak złożony z poziomej poziomo żłobionej listwy, pionowego rzędu czterech kul od góry i małej tralki u dołu. Na zbiegu tych elementów znajduje się rollwerkowy kartusz z owalnym dużym kaboszonem pośrodku. Siedzisko jest tapicerowane, obite ciemnoczerwonym tłoczonym pluszem z kwiatowym deseniem.

Krzesło stanowi parę z krzesłem o numerze inwentarzowym Wil.3220.

Mebel formą i dekoracją nawiązuje do stylu późnorenesansowego, co w dziewiętnastym wieku było jednym z przejawów tzw. nurtu historycznego, odwołującego się do estetyki minionych epok. Meble w podobnym stylu za czasów Augusta i Aleksandry potockich zdobiły liczne wilanowskie wnętrza, szczególnie te o przeznaczeniu ekspozycyjnym lub bibliotecznym, takie jak np. Galeria Obrazów zwana Muzeum, co można zobaczyć na rycinach opublikowanych w albumie Hipolita Skimborowicza i Wojciecha Gersona z 1877 roku pt. Willanów: Album: Zbiór widoków i pamiątek oraz kopje z obrazów Galeryi Willanowskiej…