Stolik

Stół okrągły wsparty na trójramiennej podstawie wykreślonej 3 łukami wklęsłymi. Pośrodku gruba gładka walcowata noga, wspierająca płytę blatu. Na ramionach podstawy umieszczono trzy spoczywające sfinksy z żółtego metalu, skierowane twarzami na zewnątrz. Na głowach sfinksów zostały wsparte trzy wąskie kolumny w porządku korynckim, o trzonach zwężających się ku górze, wspierające gładkie oskrzynienie blatu, nad kapitelami kolumn przerwane płaskimi kostkami ozdobionymi pośrodku metalowymi plakietkami z motywem rozety. Blat wystający poza oskrzynienie, o krawędzi wykończonej wypukłą mosiężną listwą z ornamentem fryzowym złożonym z girland na tle rybiej łuski. Blat stołu bogato intarsjowany ornamentami roślinnymi i geometrycznymi w formie wici i girland, oraz pasków ułożonych w koncentryczną kompozycję.

Mebel stanowi przykład estetyki empirowej, charakterystycznej dla początku XIX wieku, czerpiącej obficie z form oraz motywów dekoracyjnych zaczerpniętych z wzorów antycznych. Styl ten przejawiał się w zamiłowaniu do mebli o prostych kształtach i masywnych proporcjach, często fornirowanych drewnem mahoniowym, którego ciepła, intensywna barwa podkreślała złoty kolor brązowych lub mosiężnych elementów dekoracyjnych, często złoconych.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1964 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.