Koszyczek ażurowy

Niewielki, porcelanowy, ażurowy koszyczek imitujący plecionkę, na przecięciach witek ozdobiony niezapominajkami. Wykonany w słynnej manufakturze miśnieńskiej. Model ten był dosyć popularny, wobec czego wzór powtarzano na przestrzeni wielu lat.

Takie wyroby powstawały z użyciem form gipsowych, w których wyciskano plastyczną masę porcelanową. Po wyjęciu z formy trzeba jednak było ręcznie usunąć poszczególne fragmenty, aby mógł powstać misterny ażur naśladujący plecionkę koszyka. Była to czynność trudna i wymagająca wprawy (właściwie niemożliwa do poprawiania), a same delikatne wyroby były bardzo podatne na uszkodzenia i często gięły się lub pękały podczas wypału.

Koszyczek znajdował się w pałacu już w czasach Izabeli Lubomirskiej, wielkiej miłośniczki porcelany. W inwentarzu spisanym w 1793 roku odnajdujemy zapis: Koszykow okrągłych po dwa Uszka maiące z rozyczkami granatowemi Sztuk 8. Wyżej znajduje się także stwierdzenie „do fruktów”- być może koszyczki służyły wówczas do podawania na stół owoców. Pozycje wiązane z koszyczkami, których trzy sztuki znajdują się do dziś w wilanowskiej kolekcji, odnajdujemy także w późniejszych inwentarzach.

Tego rodzaju wyroby pojawiają się także w innych kolekcjach europejskich, dzięki czemu możemy stwierdzić, że model ten nie był traktowany wyłącznie użytkowo, ale stanowił często podstawę dla dekoracyjnych bukietów – wykonywanych z porcelanowych kwiatów montowanych na łodygach z metalu.