Siedzący mężczyzna drapiący się w ucho - figurka

Obiekt przedstawia siedzącego mężczyznę na ziemi. Obok zachowane jedynie łapy zwierzęcia. Przypuszczalnie jest to Xianglong Luohan, w buddyzmie Mahajana w Chinach jeden z Osiemnastu Arahantów (Luohan). W Chinach ich motyw był dość popularny w sztuce buddyjskiej.

Steatyt, nazywany też słonińcem czy kamieniem mydlanym, jest jednym z bardziej popularnych surowców w chińskim rzemiośle artystycznym, i nie tylko. Dzięki wysokiej zawartości talku w składzie tej skały, wahającej się od 30 do 80 procent, steatytu używano do tworzenia różnorodnych przedmiotów, również codziennego użytku. Miękkość kamienia pozwalała na szybkie i niewymagające specjalnych narzędzi obrobienie tego materiału. Stosunkowo dobra dostępność do surowca wpływała na jego powszechność i powiązaną z tym cenę. Kolorystyka kamienia mydlanego jest bardzo szeroka. Skały przybierają barwy bieli, różu, szarości, czerni, czerwieni, brązu, fioletu i zieleni.

Najwcześniejsze chińskie wyroby z kamienia mydlanego datuje się na 3000 lat temu. Jedne z piękniejszych, tzw. Qingtian, powstały w latach 420-581.

W kolekcji wilanowskiej znajduje się zespół figurek z kamienia mydlanego. Zdobiły one niegdyś dawne Pokoje Chińskie zaprojektowane i zaaranżowane w początkach XIX w. przez Stanisława Kostkę Potockiego.