Jan III Sobieski (1629–1696)

Konny wizerunek Jana Sobieskiego na tle bitwy pod Chocimiem w 1673 roku, która utorowała ówczesnemu pogromcy armii tureckiej – hetmanowi wielkiemu koronnemu drogę do tronu polskiego. Postać wodza na pierwszym planie, ukazana na niewielkim wzniesieniu, na wspiętym koniu zwrócona en trois quarts w lewo; w stroju polskim (wzorzystym żupanie i delii spiętej zaponą), z szablą w prawej ręce i z wodzami w lewej; pod kopytami rumaka ciała poległych Turków. W oddali górzysty pejzaż z rozległym polem bitwy, rozgrywającej się w obozie tureckim.

Rycina jest zmniejszoną kopią akwaforty Romeyna de Hooghe (1645–1708) z 1674 roku wykonanej na zlecenie sekretarza królewskiego Franciszka Gratty st. (zm. 1679), która zapoczątkowała konne portrety Sobieskiego i była wzorem ikonograficznym dla artystów przez ponad ćwierć wieku. Brak tu w partii nieba postaci alegorycznych, drobne różnice występują także w pejzażu.

Opublikowano ją w Amsterdamie w dziele Jana van der Linde Leven en Daaden van Johanes Sobietzki de III, tegen woording regeerende Koning van Polen... w 1684 roku, traktującym o życiu i czynach polskiego monarchy, którego osoba po wiktorii wiedeńskiej cieszyła się w Europie dużym zainteresowaniem.

dr Justyna Lijka