Pantofel

miejsce powstania: Chiny

twórca (autor, wytwórnia): nieznany

But na wysokim obcasie zdobiony jedwabnym haftem z motywem kwiatu. Konstrukcja buta złożona jest z dwóch części – drewnianego, obciągniętego białym płótnem, umieszczonego pośrodku podeszwy delikatnie zakrzywionego obcasa w kształcie „kopyta konia” (mati), oraz tekstylnej cholewki. Cholewka wykonana jest z dwóch odpowiadających sobie części, wzmocnionych na nosku paskiem barwionej na zielono skóry. Części te uszyto z czarnego atłasu jedwabnego zdobionego w przedniej części kwiatowym haftem, i wykończono białą, wąską tasiemką o drobnym, zgeometryzowanym niebiesko – złotym wzorze. Właściwe wykończenie cholewki stanowi ciemnoniebieska lamówka. Misterny haft przedstawia stylizowane biało niebieskie kwiaty peonii na zielonej łodydze. Wnętrze buta zostało wyściełane wełną.

But ten jest przykładem elementu stroju kobiecego wyższych sfer Mandżurek. Tego rodzaju obuwie było bardzo charakterystyczne w społeczeństwie chińskim, bowiem Mandżurowie jako jedyna grupa etniczna Chin byli przeciwni okrutnej praktyce wiązania stóp kobietom. Mandżurska dynastia Qing – ostatnia chińska dynastia cesarska – zakazała tego procederu, jednak walka z okaleczającą tradycją przyniosła skutek dopiero w pierwszej połowie XX wieku.

Oryginalne mandżurskie buty na bardzo wysokim, około dziesięciocentymetrowym obcasie, dodawały kobietom wzrostu, i sprawiały wrażenie, że są wyższe i smuklejsze. Ze względu na konieczność stawiania kroków powoli i z uwagą ich chód był subtelny i pełen gracji.

Zapisy w dawnych inwentarzach wilanowskich i archiwalna dokumentacja fotograficzna wskazują, że but ten mógł znajdować się w obecnym Pokoju Średnim, w dawnych Pokojach Chińskich urządzonych przez Stanisława Kostkę Potockiego.

But ten stanowi parę z Wil.3299/2.

Hasła kontekstowe: Mandżurowie, Stanisław Kostka Potocki, peonia, Pokoje Chińskie, Qing, wiązanie stóp