treść serwisu

Pieczątka cechu kowali

Jest częścią kolekcji: Historia miasta i regionu

Nota popularyzatorska

Pieczęć w cechu rzemieślniczym służyła do uwierzytelniania wszystkich wychodzących pism. Każdy cech prowadził ewidencję mistrzów, czeladników i przyjętych uczniów. Organizował egzaminy, wystawiał świadectwa ukończenia nauki, dyplomy mistrzowskie, prowadził też inne czynności administracyjne. Pieczęcie, podobnie jak „cechy” czyli symboliczne przedmioty służące do zwoływania zebrań, posiadały obok nazwy stowarzyszenia atrybuty danej profesji. W przypadku pieczęci łańcuckiego cechu kowali, pochodzącej z XX w., mamy wycięty w kauczukowym tłoku młot i podkowę. Sam cech kowalski posiadał w Łańcucie tradycje sięgające średniowiecza. Należał do jednego z kluczowych stowarzyszeń cechowych, ze względu na obowiązujące w mieście prawo węgierskie (górnicze). Przywilej na prowadzenie prac górniczych we własnych dobrach nadał właścicielom miasta król Kazimierz Wielki w 1350 r. Stąd w lasach na północ od Łańcuta wydobywano rudę darniową, którą przetapiano w tzw. dymarkach, a następnie w kuźnicach, tworząc surowiec nadający się do użytku m.in. dla kowali.

Joanna Kluz

Informacje o obiekcie

Informacje o obiekcie

Inne nazwy

nieznane

Autor / wytwórca

nieznany

Rodzaj obiektu

metale

Technika

tłoczenie, wycinanie

Tworzywo / materiał

kauczuk naturalny, drewno

Pochodzenie / sposób pozyskania

darowizna

Czas powstania / datowanie

XX wiek

Miejsce powstania / znalezienia

powstanie: Polska (Europa)

Właściciel

Muzeum - Zamek w Łańcucie

Numer identyfikacyjny

MZŁ-DRM-222

Lokalizacja / status

obiekt na ekspozycji wewnętrzna

Może Cię również zainteresować:

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
Data do:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
asd