Siekiera

Opisywany zabytek został znaleziony przypadkowo podczas prac przy budowie drogi w roku 1949 w miejscowości Złojec, w powiecie zamojskim. Jest to siekiera wykonana z krzemienia wołyńskiego (nazywanego tak od miejsca występowania złóż tego krzemienia, czyli obszaru zachodniej Ukrainy), szlifowana na niemal całej powierzchni. W części przyobuchowej narzędzia można zauważyć wybłyszczenia, które najprawdopodobniej powstały od ocierania oprawy.

Siekiera została wykonana w epoce brązu przez przedstawiciela kultury mierzanowickiej, około 4 tysięcy lat temu. Mimo iż był to okres nazwany od metalu, ludność zamieszkująca wtedy obecną Lubelszczyznę nadal najczęściej wykonywała narzędzia – w tym siekiery, z tradycyjnych materiałów, takich jak kamień, krzemień oraz kość i poroże. Wyroby metalowe – przeważnie z miedzi, ograniczały się głównie do ozdób.

O tym, jak wyglądał w dawnych czasach proces wykonywania siekier krzemiennych, mogą Państwo przeczytać w opisie zabytku 196-A-ML-8.

Prezentowaną siekierę odnaleziono w towarzystwie trzech innych narzędzi – dwóch siekier krzemiennych oraz młota kamiennego, który niestety zaginął. Umieszczenie w jednym miejscu kilku narzędzi może świadczyć o tym, iż możemy mieć do czynienia ze skrytką, w której właściciel ukrył cenne przedmioty.

Istnieje też inna możliwość – zabytki te stanowią pozostałości wyposażenia zniszczonego grobu. Ponieważ jednak podczas ich odnalezienia nie było archeologów, wytłumaczenie, w jakim celu zostały umieszczone w ziemi, pozostaje dla nas niewiadomą.