List Marka Szwarca do Giny Szwarc

Monotonię żołnierskiej służby w Szkocji (tam w roku 1940, by chronić szkockie wybrzeże Morza Północnego, rozlokowany został 1 Korpus Polski) przerywały listy, te pisane i te otrzymywane od żony i córki. Jeden z listów Marek zaczął: „Słodka. Jestem po nocnej służbie. Stałem noc w tym lasku przy blasku księżyca. Wszystko spało na okół [wokół]. Stałem tu i ty przy mnie. Widziałem Ciebie, Tereskę i wszystkich bliskich w różańcu odmawianym na palcach jednej i drugiej ręki”. Kończył opisem: „Padał deszcz a teraz przestał. Nie było zimno – a teraz siedzę tu w kantynie, zjadłem kolację, wypiłem kawę. Nie chciałem łazić do St. Andrews, za późno. Siedzę więc i piszę do mojej ukochanej żony. Proszę Boga, abyś znalazła ciszę, energię i nadzieję. Wciąż wierzę, że czas prędko przeleci i znów będę z tobą. Tym razem – na zawsze. Są to ostatnie chwile męki rozstania – Wierz mi” (list Marka Szwarca do Giny Szwarc z 17 VIII [1941]).
Renata Piątkowska