Restout Jean (1692-1768) - portret

Malując portret francuskiego malarza Jean’a Restout’a (1692-1768; zwanego także Jean’em II, dla odróżnienia od ojca, noszącego to samo imię), Tadeusz Kuntze-Konicz (1727-1793) wzorował się na dziele Maurice’a-Quentin’a de La Tour’a (1704-1788), urodzonego w Saint-Quentin we Francji rokokowego portrecisty, posiadającego reputację jednego z najwybitniejszych portrecistów-pastelistów w dziejach sztuki.

Przedstawiony na obrazie Kuntze-Konicza Jean Restout siedzi na fotelu obitym materią w kolorze zgaszonego bordo (w ornamentalny deseń), we wnętrzu z ciemnoniebieską kotarą - z lewej strony oraz stojącym na sztaludze, dużych rozmiarów płóciennym podobraziem - z prawej. Artysta ma na głowie modną ówcześnie pudrowaną perukę. Zwraca głowę 3/4 w lewą stronę, całkowicie omijając wzrokiem widza. Rozchylone na piersiach poły srebrnoszarego atłasowego fraka (zapinanego na duże guziki, z niebieską podszewką) mężczyzny odsłaniają biały żabot fulara. Nadgarstki Restout’a okalają białe, dekoracyjnie przymarszczone mankiety spodniej koszuli. Na kolanach portretowanego leży zawiązywana na sznurek teka, na której Restout opiera obydwie ręce: prawą, trzymającą węgiel artystyczny w geście kreślarskim, lewą – trzymającą tabakierkę.

Obraz niniejszy nie jest wierną imitacją pastelowego portretu ze zbiorów paryskiego Muzeum Luwru, stanowi raczej transpozycję pierwowzoru. W trzeciej ćwierci XIX w. wizerunek Jean’a Restout’a należał do grupy ponad dwudziestu obrazów eksponowanych w pałacu Potockich w Wilanowie „na wschodach z pokoików chińskich prowadzących ku galeryi” (Album Hipolita Skimborowicza i Wojciecha Gersona: Willanów, Warszawa 1877, s. 126). W cytowanym albumie pod tytułem Willanów portret został błędnie zidentyfikowany jako wizerunek „Bernarda Restout (+ 1796)”, właściwie Jean’a Bernard’a Restout’a (1732-1797), syna Jean’a, zdobywcy Grand Prix w 1758 r.

Tadeusz Kuntze-Konicz (1727-1793); Jean Restout (1692-1768); Maurice-Quentin de La Tour (1704-1788); Jean Bernard Restout (1732-1797); rokoko; album Hipolita Skimborowicza i Wojciecha Gersona Willanów (Warszawa 1877).

Agnieszka Woźniak-Wieczorek