![MNS/AF/7181 rzeźba - Ujęcie z przodu. Drewniana, rzeźbiona postać znajdująca się w pozycji stojącej, przekrzywiona w lewą stronę. Głowa odcina się od szyi i tułowia prostą kreską. Ramiona proste. Ręce ułożone wzdłuż ciała. Nogi stosunkowo krótkie. Oczy, nos, usta wypukłe, broda w kształcie kryzy.](/brepo/panel_repo/2022/04/08/625yh1/contain-360-1000-max-mns-af-7181-dscf1469-public-i-ppp.webp)
Postać przodka
między 1951 — 2000
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Kolekcja sztuki dogońskiej
W sztuce dogońskiej najczęstszym motywem są wyobrażenia przodków, prawdziwych i mitycznych, męskich, żeńskich i obojnaczych. U Dogonów funkcjonuje bowiem silnie rozwinięty kult przodków. Istnieją dwa poziomy antenatów: dawni zmarli (osiemdziesiąt kobiet i mężczyzn, pochodzących od ośmiu potomków pierwszej pary, twórców porządku rzeczy) oraz wszyscy pozostali zmarli (strażnicy tradycji i zasad ustanowionych przez pierwszych osiemdziesięciu). Często w jednej figurze możemy dostrzec cechy właściwe obu płciom. Takie rozwiązanie ma uzasadnienie w dogońskiej mitologii. Wśród ośmiu głównych przodków narodzonych z pierwszej pary ludzi uformowanych przez Ammę, czworo starszych było płci męskiej, a czworo młodszych – żeńskiej. Zostali oni obdarzeni wyjątkowym darem natury, obok cech charakterystycznych dla jednej płci posiadali równocześnie właściwości drugiej, dzięki czemu potrafili się sami zapładniać. Ogotemmeli, dogoński mędrzec, który podzielił się swoją wiedzą z Marcelem Griaulem, francuskim antropologiem, tak opowiadał o dogońskich przodkach: „W tych zamierzchłych czasach rozwoju świata ludzie nie znali śmierci. Ośmioro przodków zrodzonych z pierwszej pary ludzi żyło więc w nieskończoność. Spłodzili oni osiem różnych linii, gdyż każdy rozmnożył się samodzielnie – wszyscy byli bowiem zarówno kobietami, jak i mężczyznami”. Według Dogonów skutki tego są widoczne do dzisiaj i każde nowo narodzone dziecko, pomimo dającej się wyraźnie określić płci, ma też ślad po płci przeciwnej. U chłopców tym pierwiastkiem kobiecym jest napletek, a elementem męskim u dziewczynek – łechtaczka. Konieczne jest zatem obrzezanie chłopców i przeprowadzenie ekscyzji w przypadku dziewczynek, bowiem nieobrzezani łączący w sobie cechy obu płci, nie mogą być „prawdziwymi” mężczyznami ani „prawdziwymi” kobietami.
Ewa Prądzyńska
Inne nazwy
dege
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 36.5 cm, szerokość: 7 cm
Rodzaj obiektu
figura
Technika
ryte, techniki snycerskie, ciosane
Tworzywo / materiał
patyna, drewno
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
nieznany
między 1951 — 2000
Muzeum Narodowe w Szczecinie
nieznany
między 1901 — 1950
Muzeum Narodowe w Szczecinie
nieznany
między 1951 — 2000
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna
0/500
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Zarządzaj plikami cookies:
Ten rodzaj plików cookies jest niezbędny do funkcjonowania serwisu. Możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki tak, aby je zablokować, jednak strona nie będzie wtedy działała prawidłowo.
WYMAGANE
Służą do pomiaru zaangażowania użytkowników i generowania statystyk na temat serwisu w celu lepszego zrozumienia, jak jest używany. Jeśli zablokujesz ten rodzaj cookies nie będziemy mogli zbierać informacji o korzystaniu z serwisu i nie będziemy w stanie monitorować jego wydajności.