Cukiernica z uchwytami w kształcie główek

Cukiernica bez pokrywy z serwisu kawowego lub herbacianego. Korpus naczynia gruszkowaty na wysklepionej, okrągłej stopie. Uchwyty w kształcie plastycznych główek brodaczy, umieszczone na wysokości barku naczynia, tuż pod przewężeniem szyi. Wylew szeroki, nieco wywinięty. Na brzuścu, z frontu naczynia malowana wiązanka kwiatowa z czterema większymi kwiatkami prymulek i jedną gałązką konwalii. Z tyłu, na brzuścu naczynia trzy pojedyncze gałązki kwiatowe: psianki, onętki (kosmosu) i dzwonków. Dekoracja malarska monochromatyczna utrzymana w brązach i podkreślona czarnym szrafowaniem. Złote, szersze obwódki na stopie i pod wylewem. Plastycznie uformowane główki starców, zwłaszcza ich fizjonomia i owłosienie, podmalowane i szrafowane złotem.

Identyczny motyw kwiatowy, wykonany w podobny sposób, widoczny jest na spodku ze zbiorów Muzeum Narodowego w Kielcach (inw. MNKi/R/2867).

Do niedawna naczynie ze zbiorów malborskich było utożsamiane z wazonikiem. Obecnie uważa się, iż jest to cukiernica ze względu na analogiczny kształt cukiernicy z kolekcji muzealnej Muzeum w Oporowie (inw. MO/305/1-16), która została datowana na 1827 rok i przypisana do okresu działalności Kazimierza de Mezera w Baranówce.

Baranowiecka forma naczynia stanowiła z pewnością modyfikację cukiernicy z uchwytami o ludzkich główkach, którą wprowadziła do swojej produkcji manufaktura w Korcu około 1815 roku, inspirując się podobną z Sevres z 1801 roku.

dr Barbara Pospieszna