Pejzaż ze sztafażem

Pod względem kompozycji i kolorystyki obraz spełnia wszystkie warunki klasycznego pejzażu ze sztafażem. Pierwszy plan wyznaczają wysokie drzewa, pod których koronami widoczne są elementy tworzące plan odległy. Dzieje się tak dlatego, że pomiędzy planami występuje duża różnica poziomów, których istnienie potwierdzają wysokie progi skalne na płynącej wprost na widza rzece. W głębi nad jeziorem duże założenie urbanistyczne. Miejsce wydaje się niebezpieczne; podobne odczucie wywołuje widok nieba, na którego tle gną się smagane wiatrem drzewa. W tak zaaranżowanej przestrzeni tu i ówdzie pojawiają się ludzi oddani swym zajęciom, a w przestworzach krążą ptaki.

Urodzony w Bolonii Grimaldi kształcił się początkowo w tamtejszej Akademii Carraccich, potem u Francesca Albaniego. W Rzymie, gdzie się przeniósł, zyskał uznanie i intratne zlecenia – został protegowanym (jako architekt) Pawła V, a następnie kolejnych papieży. Około 1648 roku został zaproszony do Francji przez kardynała Julesa Mazarina (następcy kardynała de Richelieu), ministra stanu, gdzie przez około dwóch lat wykonywał zlecenia jego i króla Ludwika XIV; m.in. malował freski w Luwrze. Po powrocie do Rzymu został dyrektorem Accademia di San Luca. Zmarł w Rzymie otoczony sławą artysty i podziwiany ze względu na swą działalność charytatywną.

Grimaldi podejmował różne tematy, w tym historyczne i portrety, lecz talent jego w pełni rozbłysnął w pejzażach. Malowane w charakterystyczny sposób, drobnymi i lekkimi pociągnięciami pędzla, mocnym kolorem z przemożną dominacją zieleni, cieszyły się dużym powodzeniem (seria jego krajobrazów zdobi np. Palazzo Colonna w Rzymie).

Idąc tym śladem Stanisław Kostka Potocki również zakupił serię obrazów mistrza, które dziś nadają charakter wnętrzom pałacu, m.in. służąc jako supraporty w Antykamerze Króla. Zakup ten udokumentowany jest w „Pamiętniku Interesów „(4 obrazy, niektóre przypisane pierwotnie innym autorom, przed 1798).

Dominika Walawender-Musz