![R/7273/ML Scena rodzajowa o tematyce religijnej. Przedstawienie w poziomym prostokącie, ujęte wąską ramką, w formie tryptyku podzielonego na kwadratowe pola obrazowe, w których artysta przywołuje symultanicznie dwa momenty unicestwienia rodzaju ludzkiego - Potop oraz zniszczenie Sodomy (?).
Uchwycone na pierwszym planie, uproszczone sylwetki stłoczonych, przeważnie nagich, uciekających ludzi, którzy w geście rozpaczy unoszą ręce ku niebu, ujęte w pełnym dynamiki ruchu. Na tle syntetyzowanego krajobrazu drugiego planu wyobrażona centralnie arka Noego zapowiadająca nieuchronność nadchodzącego kataklizmu. W prawym polu obrazowym prawdopodobnie scena zagłady płonącej Sodomy, z syntetycznie ujętymi sylwetami płonących zabudowań. Nawałnicy towarzyszą efekty świetlne w postaci piorunów rozbijających skłębione chmury. Akcentują je żywe tony czerwieni, która według artysty ma wyrażać m.in. gwałt i niepokój. Dekoracyjne, giętkie linie obłoków podkreślają horyzontalną, panoramiczną kompozycję przedstawienia, a dramaturgię wyobrażonych scen potęguje ekspresja gestów postaci.
Narracyjne rozbudowanie sceny, dramatyzm sytuacji i charakterystyczny sposób upozowania dwóch ciał w prawym polu obrazowym „Potopu” ujawniają bardzo wczesną fascynację malarstwem Domenica Tintoretta.
sygn. i dat. oł. p. d.: JW. 29. III. 921](/brepo/panel_repo/2022/04/16/25x2t8/contain-360-1000-max-r-7273-ml-001.webp)
Potop
1921
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Sceny religijne, projekty witraży i polichromii
Pijany Lot z córkami to temat mający źródło w Starym Testamencie (Rdz 19, 30–38), będący w sztuce częścią ikonografii chrześcijańskiej. Historia biblijna, do której się odnosi, opowiada o tym, jak córki Lota po ucieczce z Sodomy do miasta Soar i kolejnej ucieczce w góry, przebywając w ukryciu w pieczarze, użyły podstępu i upiły własnego ojca, aby z nim współżyć. Ukazana przez artystę scena to moment, gdy Lot upojony winem, pogrążony we śnie, niczego nieświadomy, jest odkrywany przez jedną z córek, jednocześnie odstawiającą dzban z winem. Druga półnaga córka, nie kryjąc swej nagości, stoi w odważnej pozie, ręką poprawiając włosy, i trzyma przed sobą znikomo okrywającą ją szatę.
Początki działalności artystycznej Wydry datują się na 1921 rok, gdy pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie i amatorsko zajmował się rysunkiem. Dwa lata później rozpoczął studia w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie jego nauczycielem był Tadeusz Pruszkowski; później połączyło ich także wspólne ugrupowanie artystyczne, którego Pruszkowski był jednym z założycieli – Bractwo św. Łukasza, powstałe w 1925 roku. Przyjaźnił się z poetą Józefem Czechowiczem, który od lat 30. XX wieku popularyzował twórczość Wydry, zamieszczając reprodukcje jego prac w czasopiśmie „Pion”. Dalsza współpraca z poetą znalazła wyraz w projektowaniu okładek do czasopisma „Reflektor”, periodyku grupy literackiej o tej samej nazwie.
Powstałe dzieło, jeszcze sprzed założenia Bractwa św. Łukasza, wpisuje się w późniejszą działalność Wydry, obejmującą sceny biblijne, rodzajowe, historyczne i portrety.
Klara Sadkowska
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 14.4 cm, szerokość: 21.2 cm
Rodzaj obiektu
malarstwo
Technika
technika rysunkowo-malarska
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1921
Muzeum Narodowe w Lublinie
1920 — 1930
Muzeum Narodowe w Lublinie
1638
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Zamkowe w Malborku
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna