Wielki mistrz zakonu niemieckiego Anno von Sangerhausen (ok. 1210/1220–1273)

Anno von Sangerhausen (ok. 1210/1220–1273), wielki mistrz zakonu niemieckiego, wywodził się z rodu ministeriałów landgrafów turyngskich. W dokumentach Zakonu pojawia się w latach 1253–1254 jako mistrz krajowy w Inflantach; prowadził kampanie wojenne na Litwie i Żmudzi. W latach 1256–1273 wielki mistrz Zakonu; w czasie II powstania pruskiego prowadził szeroko zakrojoną akcję dyplomatyczną, mającą na celu uzyskanie pomocy w walce z poganami. Założył komendy w Wenecji, San Leonardo, Mottling i Eger.

Popiersie; w ujęciu en face; w owalu obwiedzionym profilowaną ramą; na neutralnym (szrafowanym) ciemnym tle; wpisane w prostokąt z łacińską inskrypcją w prostokątnym polu na dole. Ubrany w zbroję płytową, na której krzyż wielkomistrzowski z czarnym orłem w tarczy; na ramionach, biały zakonny płaszcz z czarnym krzyżem na lewym boku. Twarz pociągła z krótką (rozczepioną u dołu) brodą i długimi wąsami; włosy ciemne, lokowane; czoło odkryte. Pośrodku owalnej ramy wpisany w owal herb rodowy wielkiego mistrza Anno von Sangerhausena

Rycina pochodzi z wydanego w 1720 roku traktatu politycznego Discursus inauguralis Historico-Politico-Publico-Juridicus…autorstwa profesora prawa na Uniwersytecie w Würzburgu Johanna Konrada Langena (1679–1744). Dzieło to zawiera narracyjny frontyspis ze scenami z historii zakonu niemieckiego i liczący 47 portretów poczet jego wielkich mistrzów: od Heinricha Walpota (1198–1208) do Ludwiga Antona von Pfalz-Neuburga (1660–1694) oraz jego młodszego brata Franza Ludwiga von Pfalz-Neuburga (1664–1732), biskupa wrocławskiego, Wormacji oraz arcybiskupa Trewiru i Moguncji, księcia nyskiego. Twórcą rycin był współpracujący z würzburskim uniwersytetem rytownik Johann Salver tudzież jego warsztat.

dr Justyna Lijka