Studium postaci; przedstawia na tle wnętrza, schematycznie zaznaczonego szybkimi, szkicowymi kreskami, postać wielkiego mistrza Konrada von Wallenrode w ujęciu en trois quarts w lewo. Mężczyzna opiera się plecami o ścianę, przenosząc ciężar wygiętego ciała na prawą, wyprostowaną nogę, a lewą, zgiętą w kolanie, trzyma na stopniu. Lewą ręką dotyka zamyślonej twarzy, a prawą artysta ukazał w kilku fazach: wyprostowaną i zgiętą w łokciu.
Konrad von Wallenrode (?–1393), mąż stanu, dyplomata i polityk pochodził z Frankonii. Jego nazwisko w pruskich źródłach pisanych pojawiło się po raz pierwszy w latach 1368–1374. Sprawował funkcję prokuratora w Iławce Pruskiej, komtura domowego w Dzierzgoniu i Człuchowie. Za rządów Konrada Zöllnera von Rothenstein (ok. 1325/1330–1390) został wyniesiony do godności wielkiego marszałka, później piastował urząd wielkiego komtura. Wiosną 1391 roku wybrano go na zwierzchnika Zakonu Niemieckiego. Zmarł w Malborku w lipcu 1393 roku.
W polskiej literaturze jego postać stała się szeroko znana dzięki powieści poetyckiej Adama Mickiewicza „Konrad Wallenrod” wydanej po raz pierwszy w Petersburgu w 1828 roku.
dr Justyna Lijka
