Mężczyzna z rękawiczkami - portret

Ukazany w półpostaci mężczyzna nosił się modnie i bogato. Na jego ciemnoróżowy jedwabny strój składa się: zapięty na drobne guziki wams z wydłużonym przodem, z baskinką, żółtymi kokardkami w pasie, z rękawami przybranymi falbaną; oraz marszczone pludry. Wykończenie przy szyi stanowi koronkowy marszczony kołnierz, w podobny sposób ozdobione są mankiety. Przerzucony przez lewe ramię płaszcz odkrywa jedynie część szpady, a w swobodnie opuszczonej prawej ręce portretowany trzyma rękawiczki – wyznacznik wysokiego statusu materialnego i społecznego. Twarz dojrzałego mężczyzny zdobią sumiaste podkręcone wąsy i szpiczasta bródka, zaczesane do góry włosy odsłaniają czoło. Wyważenie między ilością odmalowanych detali, pozą w klasycznym ujęciu eleganta, czy nawet ciemnym tłem wymagały od autora nie tylko zacięcia dokumentalisty, ale i wyczucia dobrego smaku. Szczegóły kostiumologiczne oddane zostały z precyzją tak duża, iż portret może stanowić doskonałą ilustrację mody męskiej XVII-wiecznej Flandrii.

Wśród znakomitych dzieł Złotego Wieku malarstwa holenderskiego i flamandzkiego niezmiennie na plan pierwszy wysuwają się portrety, których wielorakość jest niedoścignionym osiągnięciem sztuki artystów tworzących w tym czasie i miejscu na rynek nie tylko krajowy. Portrety całopostaciowe czy też ujęte fragmentarycznie; w reprezentacyjnym stroju, kostiumie teatralnym czy łachu łączy niezmiennie pełne atencji podejście malarza do tematu. Obrazy te znajdują źródło inspiracji w portretowej rzeźbie rzymskiej, która w historii sztuki zapisała się jako werystyczna, więc nieidealizowana. W pełnej charakterystyce postaci pomagały przydawane modelom atrybuty, czy nawet psychologizujące temat światło. Z dzisiejszego punktu widzenia szczególnie ważny wydaje się poziom umiejętności warsztatowych widocznych w wykończeniu każdego portretu.

Obraz pochodzi prawdopodobnie ze zbiorów Augusta i Aleksandry Potockich. Łączony z zapisem w inwentarzu obrazów z poł. XIX w.