Kwiaty na tle ruin

Wnętrze ogrodu francuskiego, w którym wszystko podporządkowane jest myśli ludzkiej, zamknięte w ramy geometrii i poddane ścisłej kontroli. Przedstawiony zaułek powstał na stylu architektury i otwartej przestrzeni. Na pierwszym planie na tarasie widzimy poustawiane wazy, z których opadają girlandy rozkwitniętych kwiatów: jedna na prostokątnym cokole (po lewej), druga na ziemi w środku kompozycji. Również z przodu i też ozdobiony kwiatami – po prawej – stoi okrągły cokół, na którym dwupoziomowa patera wypełniona jabłkami. W pobliżu obok samej bazy i kompletnej kolumny leży fragment kamiennego bloku. Po przeciwnej stronie w głębi trzy odrębne stylistycznie budowle: ujęty kolumnami ryzalit, półokrągła nisza zamknięta arkadowym łukiem z kartuszem i pozbawiona ozdób kubiczna elewacja. Za nimi aleja drzew ciągnąca się w kierunku horyzontu, który zaznaczono innymi zabudowaniami.

Domniemany autor obrazu, Jean-Baptiste Belin de Fontenay urodził się w Caen we Francji w 1653 r. i zmarł w Paryżu w 1715 r. Pracując na dworze Ludwika XIV w pewnym momencie kariery zmuszony został do porzucenia religii protestanckiej i przejścia na katolicyzm (pokłosie cofnięcia edyktu nantejskiego w 1685 r.). Był uczniem Jean-Baptiste Monnoyera, którego córkę poślubił i którego zastąpił jako malarz kwiatów w manufakturze Gobelins. Specjalizował się w malowaniu kwiatowych malowideł ściennych w kilku królewskich zamkach, w tym w Fontainebleau i Wersalu. Współpracował także z innymi malarzami, domalowując od 1687 r. kwiatowe bordiury portretów i gobelinów. Pod koniec życia król uhonorował go, zapewniając mu emeryturę i zakwaterowanie w Palais du Louvre. Jeden z jego synów, Jean-Baptiste Belin de Fontenay II (1688-1730), poszedł w ślady ojca i malował w podobnym stylu.

Obraz prawdopodobnie z kolekcji Augusta i Aleksandry Potockich.