Czapka studencka

Pod koniec XIX i w pierwszych dekadach XX wieku w Szczecinie powstało wiele szkół ogólnokształcących, a nawet placówki profilowane, jak słynna Miejska Szkoła Rzemiosła i Przemysłu Artystycznego, jednak brak uczelni wyższej był niekorzystny dla tutejszego środowiska intelektualnego i naukowego. Sytuacja zmieniła się dopiero po II wojnie światowej, kiedy w niemieckim do niedawna mieście swe struktury zaczęło budować szkolnictwo polskie.

Jesienią 1946 roku utworzona została pierwsza uczelnia wyższa w historii Szczecina – Akademia Handlowa, działająca w latach 1946-1955. Pierwszy rok akademicki inaugurowano 14 października, w Dniu Edukacji Narodowej. Uczelnia była oddziałem, prywatnej jeszcze wówczas, Akademii Handlowej w Poznaniu. Rektorem został profesor Leon Babiński (1891–1973), wykształcony w Paryżu i w Moskwie prawnik-cywista, ekspert od międzynarodowego prawa morskiego oraz lotniczego. W 1950 roku upaństwowionej i usamodzielnionej placówce zmieniono nazwę na Wyższą Szkołę Ekonomiczną w Szczecinie. Pięć lat później uczelnia została połączona ze Szkołą Inżynierską, tworząc Wydział Inżynieryjno-Ekonomiczny Transportu Drogowego Politechniki Szczecińskiej, który od 1985 roku stał się trzonem dwóch wydziałów ekonomicznych Uniwersytetu Szczecińskiego.  
Pierwsi szczecińscy studenci nosili, wzorowane na zielonych nakryciach głowy Akademii Handlowej w Poznaniu, charakterystyczne, okrągłe czapki z niewielkim daszkiem. Na denku miały wyszyty żółtą nicią kaduceusz Merkurego, czyli laskę, symbolizującą pokój i handel, którą wieńczy para skrzydeł, a od dołu do góry oplatają dwa, zwrócone głowami ku sobie węże oznaczające mądrość i równowagę sił.

Prezentowaną czapkę do zbiorów Muzeum Historii Szczecina przekazała rodzina Wacława Grzywacza – studenta pierwszej szczecińskiej szkoły wyższej.

Małgorzata Peszko