Naszyjnik srebrny

Naszyjnik srebrny ze skarbu odkrytego w 1900 roku podczas karczowania drzew w lesie pomiędzy miejscowościami Laska i Dramino, pow. kamieński.

Naszyjnik spleciono z czterech par drutów skręconych wokół siebie. W części środkowej skręt jest najluźniejszy, dlatego naszyjnik jest w tym miejscu najgrubszy. Oba końce obręczy są rozklepane i uformowane w wydłużone owalne płytki zakończone z jednej strony uszkiem, z drugiej haczykiem. Obie są ozdobione bordiurą z płaskich granulek oraz dwoma rzędami trójkątów wypełnionych granulkami.

W skład skarbu, z którego pochodzi naszyjnik wchodziło pierwotnie 11 kg srebrnych monet arabskich i europejskich oraz różnych ozdób – całych i pokawałkowanych. W końcowej fazie drugiej wojny światowej skarb został wywieziony i ukryty w bezpiecznym miejscu, naszyjnik natomiast pozostał w Szczecinie. Dopiero w 2009 roku mocno uszczuplony skarb trafił z powrotem do Szczecina, do zbiorów Muzeum Narodowego. Ocalały jedynie 24 fragmenty dirhamów arabskich oraz biżuteria srebrna: kabłączki skroniowe, zausznice różnych typów, kaptorgi zdobione motywami zoomorficznymi, zawieszki, w tym fragment lunuli, paciorki rozmaitych kształtów, fragment klamry kolii, pierścionki z par drutów oraz niezidentyfikowane elementy różnych ozdób. Skarb datowany jest na połowę X wieku.

Ewa Górkiewicz-Bucka