Marienwerder Unteroffizierschule | Kwidzyn, Szkoła Podoficerska

Widokówka „Marienwerder Unteroffizierschule” („Kwidzyn, Szkoła Podoficerska”) przedstawia gmachy Królewskiej Szkoły Podoficerskiej u zbiegu ulic Graudenzerstrasse i Kaiserstrasse (ob. ul. Grudziądzka i ul. 11-go Listopada). Pocztówka z pozdrowieniami adresowana została do R. Fingera mieszkającego w Cöthen in Anhalt (środkowo-wschodnie Niemcy) i wysłana w 1907 roku przez syna i kadeta tejże szkoły, Reinholda Fingera. Wydawcą i fotografem był Conrad Junga z Bydgoszczy.

Po powstaniu II Rzeszy Niemieckiej, w Kwidzynie zostały zlokalizowane dwa duże zespoły architektoniczno-urbanistyczne przeznaczone dla armii. Wzniesiono je za fundusze pochodzące z przekazanej przez Francję kontrybucji będącej jednym z efektów wojny prusko-francuskiej z lat 1870-1871. W jednym z tych założeń, przy dzisiejszej ul. Grudziądzkiej znalazła siedzibę Królewska Szkoła Podoficerska (Königliche Unteroffizierschule). Budowa kompleksu budynków rozpoczęła się już w 1876 roku. Latem 1877 roku oddano w stanie surowym budynek dydaktyczny (widoczny na widokówce) oraz administracyjny i rozpoczęto budowę koszar, które zostały ukończone jesienią 1878 roku. W następnym roku wybudowano jeszcze salę gimnastyczną, ujeżdżalnię i stajnię, a także inne, mniejsze obiekty. Autorem projektu był rejencyjny radca budowlany Kirchhof (inne źródła podają Gustava Reicherta, znanego kwidzyńskiego architekta). Budowę nadzorował radca budowlany Dublanski, a jej inicjatorem był porucznik Frobenius. Koszt przedsięwzięcia wyniósł 1 366 400 marek. Ostatecznie szkoła składała się z 6 gmachów oraz z kilku mniejszych zabudowań. Wszystkie budynki zaprojektowane i wzniesione zostały w duchu historyzującym, posiadając regionalne i ponadregionalne cechy architektoniczne oraz stylistyczne nawiązujące do gotyckich warowni. Rozwiązanie Królewskiej Szkoły Podoficerskiej nastąpiło w 1919 roku na mocy postanowień Traktatu Wersalskiego po przegranej wojnie Cesarstwa Niemieckiego.

Łukasz Rzepczyński