skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
Powrót na poprzednią stronę
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja

Kategoria 1

Tworzywo / materiał

Kategoria 1

Autor / wytwórca

Kategoria 1

Miejsce powstania / znalezienia

Kategoria 1

Typ dokumentacji

Kategoria 1

Technika

Kategoria 1

Rodzaj obiektu

Kategoria 1

Lokalizacja / status

Kategoria 1

Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Kategoria 1

Typ licencji

Kategoria 1

Liczba wyników:

Obiekty

0
tarcza drewniana - Ujęcie z przodu. Tarcza drewniana, nawiązująca do tarcz typu migdałowatego. Wykonana została z sześciu deszczułek, zwanych też plankami, o szerokości 6,5–17 cm i grubości 0,4–0,7 cm, ściśle przylegających do siebie, spojonych najpewniej klejem pochodzenia roślinnego (żywicznego) lub zwierzęcego (kostnego). Zachowała się jedynie drewniana część tarczy oraz lewy uchwyt skórzany, tak zwany imacz, w postaci paska skóry o długości 42 cm, który przymocowany był za pomocą gwoździ. Po prawym imaczu zachowały się jedynie otwory, podobnie jak po pasie naramiennym. Frontową powierzchnię tarczy pokrywają ślady kolorowej dekoracji namalowanej bezpośrednio na deszczułkach czerwoną, żółtą i czarną farbą. Część centralną zajmuje czerwono-żółty stylizowany krzyż o rozszerzających się ramionach. Wzdłuż brzegu widnieją czerwone kółka i czarne owale z żółtymi rozetami wewnątrz, układające się naprzemiennie, oddzielone od części centralnej czarną kreską.

Tarcza drewniana

nieznany

1176 — 1200

Muzeum Narodowe w Szczecinie

miecz dwusieczny - Ujęcie z tyłu. Całkowicie zachowany, z niewielkimi ubytkami korozyjnymi w okolicach sztycha. Jego głownia jest najszersza przy jelcu i równomiernie zwężą się ku ostremu sztychowi. Jest zaopatrzona w szerokie zbrocze. Głownię wykonano w technice prętowej, poprzez zgrzanie stalowych nakładek ostrzowych z jednolitym rdzeniem. Trzpień mocno zwęża się ku głowicy. Jelec, soczewkowaty w rzucie z góry, jest długi i płaski, a jego końce są zakrzywione w kierunku głowni. Jednolita głowica ma kształt siodełkowaty. Jej dolna część wygięta jest ku górze. Na jej powierzchni zaznaczono symboliczny podział na podstawę i nakładkę.

Miecz dwusieczny

nieznany

901 — 1100

Muzeum Narodowe w Szczecinie

broń; miecz jednosieczny - Ujęcie przodu z góry. Miecz o jednosiecznej głowni nieomal całkowicie zachowanej, z nielicznymi ubytkami korozyjnymi w partii sztychowej. Egzemplarz posiada nakładkę wysokowęglową nałożoną od strony ostrza na dwuwarstwową partię środkową. Trzpień mocno zwęża się ku głowicy. Jelec krótki i masywny z widoczną granią na bocznych powierzchniach, w rzucie z góry ma kształt łódkowaty. Głowica składa się z dwóch części. Jej podstawa podobna jest do jelca, a nakładka ma kształt trójkąta. Zarówno głowica jak jelec są zdobione w technice tauszowania (nabijania) z pasków stopu miedzi i cynku, ciasno spasowanych i wgrzanych w naciętą powierzchnię podkładu.

Miecz jednosieczny

nieznany

776 — 950

Muzeum Narodowe w Szczecinie

miecz dwusieczny - Ujęcie przodu miecza z góry. Egzemplarz całkowicie zachowany, z korozyjnymi ubytkami. Głownia posiada szerokie zbrocze, widoczne nieomal na całej jej długości. Została wykonana w technice prętowej, metodą dziwerowania. Ślady zasosowania tej techniki widoczne są po obu stronach głowni, z jednej w postaci tzw. „jodełki”, a z drugiej strony jako tzw. „dziwer gwiaździsty”. Świadczy to o użyciu dwóch lub czterech elementów, z których każdy wykonany został z siedmiowarstwowych laminowanych prętów, następnie poddanych skręceniu i finalnie przepołowionych. Następnie dodano nakładki ostrzowe wykonano z warstwowanych taśm o różnym stopniu nawęglania. Rękojeść miecza ma krótki, masywny jelec, który w przekroju bocznym przypomina ośmiobok, oraz dwuczęściową głowicę. Trzpień do rękojeści ma kształt zbliżony do prostokąta i nieznacznie zwęża się ku głowicy. Odkryto na nim ślady organicznych okładzin. Elementy oprawy pierwotnie były ornamentowane w postaci cienkich pionowych pasków wykonanych ze stopu miedzi i cynku.

Miecz dwusieczny

nieznany

751 — 825

Muzeum Narodowe w Szczecinie

broń; miecz dwusieczny - Ujęcie przodu miecza. Całkowicie zachowany. Dwusieczna głownia jest szeroka i masywna, o mniej więcej jednakowej szerokości na całej długości, przy zastawie ma przekrój sześcioboczny. Sztych jest zaokrąglony. Na obu płazach głowni widoczny wzór w postaci „jodełki” świadczący o wieloelementowej jej konstrukcji. Rdzeń został wykonany z dwóch skręconych prętów, nisko- i wysokowęglowego, tworzących jądro, z dodanymi po obu stronach nakładkami ostrzy. Trzpień miecza jest wąski i lekko zwęża się ku głowicy. Jelec jest krótki i wysoki, o kształcie widzianym od góry zbliżonym do prostokąta o lekko wypukłych krótszych bokach. Głowica jest jednolita, zbliżona do trójkąta. Jelec i głowica są lite, wykute każde z pojedynczego kawałka metalu.

Miecz dwusieczny

nieznany

801 — 900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

broń; miecz dwusieczny - Ujęcie przodu miecza z góry. Na zachowanym całkowicie mieczu widoczne są ubytki korozyjne. Dwusieczna głownia posiada szerokie zbrocze, widoczne nieomal na całej jej długości. Masywny trzpień zwęża się ku głowicy i ma rozklepany koniec, unieruchamiający jej nakładkę. Jelec jest prosty, o owalnym przekroju, a głowica ma podstawę analogiczną do jelca, lecz nieco od niego mniejszą i trójkątną nakładkę z wyraźnie zaznaczonym podziałem na siedem części. Elementy rękojeści są zdobione. Ornament składa się z pionowych, dość szerokich pasów, pomiędzy które wkomponowano motywy wykonane z plecionego drutu. Głownia została skonstruowana z 6 laminowanych prętów, zestawionych naprzemiennie i zeszlifowanych do uzyskania wzoru gwiaździstego. Tak przygotowaną centralną partię zgrzano obustronnie z nakładkami ostrzowymi.

Miecz dwusieczny

nieznany

801 — 850

Muzeum Narodowe w Szczecinie

miecz dwusieczny - Ujęcie z przodu. Dwusieczna, mocno skorodowana głownia zachowała się w około 2/3 pierwotnej długości z czytelnym szerokim zbroczem. Najszersza jest w okolicach zastawy i równomiernie zwęża się ku sztychowi. Elementy rękojeści wykonano z żelaza. Jelec, łódkowaty w rzucie z góry, ma kształt sztabkowy o ramionach wygiętych w kierunku głowni. Ramiona podstawy głowicy zwrócone są ku górze. Na nich osadzono nakładkę o trójdzielnej formie. Jej część środkowa jest większa od pozostałych. Trzpień okręcono srebrnym drutem, tworzącym tzw. ornament schodkowy po jednej stronie i znak X po drugiej.

Miecz dwusieczny

nieznany

1001 — 1100

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 7 obiektów

zobacz wszystkie obiekty

Kolekcje

1
zobacz wszystkie

Ścieżki edukacyjne

6
zobacz wszystkie

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd