Burbon Ludwik Ferdynand (1729-1765) - portret

Młody mężczyzna ukazany został na tle chmurnego nieba i fragmentu bitwy, w ujęciu do kolan, z głową skierowaną 3/4 w lewo. Na głowie nosi modną siwą pudrowana peruczkę. Ubrany w pełną zbroję przewiązaną w pasie bladoniebieską szarfą; na piersi zwisający z szyi na czerwonej wstążce order Złotego Runa, skośnie przez pierś przebiega wstęga Św. Ducha. Lewa ręka wsparta na rękojeści szpady, prawa wyciągnięta wskazuje w dal, być może z intencją zwrócenia uwagi na rozgrywającą się w tle bitwę. Po stronie prawej schematycznie przedstawione drzewo.

Tradycyjnie uważa się, że portret przedstawia Ludwika Jana Marię de Bourbon, księcia Penthièvre (wnuka Ludwika XIV), jedynego syna Ludwika Aleksandra Burbona (1678-1747), hrabiego Tuluzy i legitymizowanego syna króla Ludwika XIV oraz Marii Wiktorii de Noailles (1688-1766). Niewykluczone także, że portret przedstawia Ludwika Ferdynanda de France (ur. 4 września 1729, w Wersalu, zm. 20 grudnia 1765, w Fontainebleau), najstarszego syna króla Francji Ludwika XV i jego żony Marii Leszczyńskiej. Rzecz wymaga dalszych badań.

Portret utrzymany jest w klasycznej dla przedstawień oficjalnych konwencji, wykazuje liczne analogie do prac Jean-Marca Nattiera (ur. 17 marca 1685 w Paryżu, zm. 7 listopada 1766 tamże), słynnego portrecisty czasów rokoka, od 1740roku nadwornego malarza króla Ludwika XV.

Obraz pochodzi z kolekcji Stefana Potockiego; następnie znajdował się w zbiorach roskich (określony błędnie jako król Ludwik XV). Nie został zidentyfikowany w archiwalnych inwentarzach wilanowskich.