Forma do wypieku gofrów

Będące rodzajem wafli gofry wypiekane samodzielnie w domach za pomocą ciężkich, żeliwnych form były na Pomorzu popularnym przysmakiem. Ich przyrządzenie nie było trudne, ale wymagało od gospodyni użycia składników w określonych proporcjach. Przepis często umieszczano na gofrownicy. Ciasto wyrabiano z mąki, mleka, jajek, masła i drożdży, czasami dodawano do niego również ziemniaki. Gotowe ciasto wylewano na środek dobrze rozgrzanej i nasmarowanej tłuszczem (wieprzowym lub gęsim) gofrownicy i równomiernie po niej rozprowadzano. Po chwili pieczenia, za pomocą pogrzebacza, formę obracano tak, aby górna jej powierzchnia znalazła się na dole, co zapewniało równomierne upieczenie się gofrów z obu stron. Gotowe wypieki smarowano konfiturą lub posypywano cukrem.

W zbiorach etnograficznych Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się forma, z której użyciem można było wypiekać gofry o kształcie serca wypełnionego kratownicą – w Niemczech znanym przynajmniej od 1. połowy XIX wieku. Na pokrywie formy umieszczony jest przepis, w skład którego wchodzą ziemniaki. Do czasów współczesnych nie zachowała się okrągła podstawa, która umożliwiała położenie formy na fajerkach.

Agnieszka Słowińska