Król pruski Fryderyk II von Hohenzollern (1712–1786)

Popiersie; w ujęciu en trois quarts w lewo; w owalu (najprawdopodobniej wtórnie przyciętym do kształtu ramy), na neutralnym brązowym tle. Przedstawia króla Prus Fryderyka II von Hohenzollerna (1712–1786), zwanego wielkim, w dojrzałym wieku; wybitnego polityka, który zainicjował szereg reform ustrojowych i gospodarczych, oraz mecenasa sztuk pięknych, który w historii Polski zapisał się niechlubnie jako współtwórca pierwszego rozbioru Rzeczypospolitej w roku 1772.

Monarcha ubrany w granatowy surdut z dwoma rzędami złotych guzów, wyłogi kołnierza w kolorze czerwonym; na piersi, ośmioramienna gwiazda Orderu Orła Czarnego z dewizą w otoku: SUUM CUIQUE. Twarz owalna znaczona bruzdami i zmarszczkami na czole; oczy głęboko osadzone, spiczasty nos; na głowie siwa peruka z harcapem.

Pierwowzorem malarskim ryciny był obraz z natury, powstały w Berlinie w 1781 roku (na krótko przed śmiercią monarchy), znajdujący się obecnie w Pałacu w Berlinie Charlottenburgu (inw. GK I5615). Jego autorem był pochodzący ze Szwajcarii malarz Anton Graff (1736–1831).

dr Justyna Lijka