Krzesło

Krzesło z toczonych prętów imitujących bambus, o prostych nogach, trapezoidalnym siedzisku i kwadratowym, ażurowym oparciu, lekko odchylonym do tyłu. Rama oparcia podzielona trzema pionowymi prętami pomiędzy którymi umieszczono ukośnie krótkie szczebelki tworzące geometryczną dekorację o zarysie rombu w części środkowej, a w czterech narożach o formie pojedynczych promieni. Obecnie brak jest zarówno dekoracji części środkowej jak i naroży. Oskrzynienie proste, złożone z dwóch półwałków. Tapicerowane siedzenie wyjmowane.

Krzesło jest elementem większego kompletu, liczącego pierwotnie osiem sztuk, a z którego zachowane są w zbiorach muzeum cztery. Stanowi fragment pochodzącego z 2. ćw. XIX w. wyposażenia Pokoju o Trzech Oknach, znajdującego się na pierwszym piętrze w południowo-wschodnim alkierzu pałacu wilanowskiego, i będącego wówczas częścią Pokoi Chińskich urządzonych według koncepcji Stanisława Kostki Potockiego przez Aleksandrę z Lubomirskich Potocką i jej syna Aleksandra. Apartament nie miał funkcji mieszkalnej, a stanowił oprawę dla ekspozycji kolekcji sztuki i rzemiosła Dalekiego Wschodu.

Mebel ten stanowi przykład popularnych w rzemiośle artystycznym przełomu XVIII i XIX wieku inspiracji sztuką orientalną, a w wilanowskim apartamencie chińskim podobne lekkie meble imitujące wykonane z egzotycznego bambusa występowały w wielu pomieszczeniach, nadając egzotycznemu wystrojowi estetycznej spójności.