Pociąg

Wyobrażenie pociągu, którym deportowani byli Diatłowiccy.

To przedstawienie lokomotywy, a za nią długiego, ciągnącego się w dal rzędu wagonów (zmniejsza się perspektywicznie). Lokomotywa zwrócona ku widzowi: widoczny przód, w większości czarny, łącznie z przednią częścią komina, oraz lewy bok.

Pod przedstawieniem lokomotywy, ku lewej po skosie, widoczne linie torów z poprzecznymi kreskami na prawo od obu linii w okolicach przodu lokomotywy, bliżej lewej krawędzi już tylko linie (dochodzące do samej krawędzi). Nad środkiem rysunku pociągu i jego tylną częścią pozostałości po – najpewniej – obłoku dymu, jego prawa część jest niedokładnie wymazana, pozostało również wypełnienie, nie tylko kontury. Także po lewej od pociągu widoczna niewymazana kreska nienależąca do ostatecznej kompozycji – fragment jakiegoś szkicu.

W krótkometrażowej notacji filmowej „Syberyjski diament”, powstałej na podstawie nagrania wywiadu historii mówionej z Jerzym Diatłowickim z 2016, przebitka z obrazem pojawia się na słowa o wywiezieniu rodziny Diatłowickich w kwietniu 1940 na Wschód: ,,No i do pociągu, dwie godziny na spakowanie się". Notabene Małgorzata Kozera-Topińska, która dokonała montażu materiału do formy notacji, zaprosiła Jamiołkowską do współpracy nad materiałem wizualnym do przebitek, ponieważ znała jej pracę dyplomową z warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych – projekt oprawy graficznej klasycznej książki dla dzieci „O psie, który jeździł koleją” Romana Pisarskiego (https://www.behance.net/ajamiolkowska; dostęp 21.08.2020).

Przemysław Kaniecki