treść serwisu

Filtry

Kolekcja

Kategoria 1

Tworzywo / materiał

Kategoria 1

Autor / wytwórca

Kategoria 1

Miejsce powstania / znalezienia

Kategoria 1

Typ dokumentacji

Kategoria 1

Technika

Kategoria 1

Rodzaj obiektu

Kategoria 1

Lokalizacja / status

Kategoria 1

Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
Data do:
Era
Wiek:
+
Rok:
+

Inne systemy periodyzacji:

Kategoria 1

Typ licencji

Kategoria 1

Liczba wyników:

Obiekty

0
Płaski krajobraz bagienny. Mokradła z kępami zielono-żółtej trawy. Z prawej strony żółta, wysoka trawa. W głębi stogi siana stojące na drewnianych stelażach. Dwa z prawej strony, jeden z lewej. Między nimi sylwetka biegnacego łosia. Widoczne jego odbicie w wodzie. Na horyzoncie wąska, zamglona, ściana lasu.

Łoś na trzęsawisku

Weyssenhoff, Henryk

1903

Muzeum Narodowe w Lublinie

harpun z jednym zadziorem - ujęcie z góry; Harpun z jednym zadziorem wykonany z fragmentu kości długiej śródstopia jeleniowatego. Podłużny, o owalnym przekroju i zachowanej naturalnej wklęsłości wewnętrznej części kości. Nosi liczne ślady skrobania i strugania narzędziami krzemiennymi, w postaci podłużnych linii i poprzecznego prążkowania. Wierzchołek został dodatkowo zagładzony. Niewielki, stożkowaty zadzior odchylony jest od trzonka o około 45 stopni. podstawa dwustronnie ścieniana.

Harpun z jednym zadziorem

kultura Ertebølle

9600 p.n.e. — 4100 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Naszyjnik wieńcowaty typu Wendelring - Ujęcie tyłu naszyjnika. Naszyjnik wieńcowaty charakteryzują szerokie, sfałdowane skrzydełka o ostrych krawędziach. Uzyskano je poprzez rozkuwanie i długotrwałe rozklepywanie pręta, pierwotnie o kwadratowym przekroju. Był skręcany wokół własnej osi przy kilkukrotnej zmianie kierunku skrętu. Czworokątne zakończenia naszyjnika ozdobione ornamentem punktowym wieńczy haczykowate zapięcie. Zabytek zachował się w dwóch częściach

Naszyjnik wieńcowaty typu Wendelring

kultura nordyjska

około 600 p.n.e. — 400 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

topór z rękojeścią - ujęcie obiektu złożonego; Topór wykonany został z poroża dorosłego, zdrowego samca jelenia szlachetnego. Jego trzonek jest fragmentem parostka innego osobnika, prawdopodobnie bardzo starego i słabego. Oba elementy nie są obecnie scalone. Żaden z nich nie ma pozostałości róży. Na ostrzu oraz obuchu bez zachowanej róży widoczne są wygładzenia powierzchni i wyłamania kompakty wynikające z użytkowania toporka. Ślady użytkowania widnieją także na trzonku w części, gdzie stykał się z toporem. Powierzchnia obu elementów jest silnie zniszczona.

Topór z rękojeścią

kultura Kongemose

9600 p.n.e. — 5400 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór T-kształtny - Ujęcie z przodu skosem w lewą stronę. Topór T-kształtny wykonany ze średniej wielkości tyki jelenia szlachetnego, bez zachowanej róży. W miejscu przebicia otworu na trzonek oraz na części pracującej zeskrobano kompaktę. Na ostrzu rozległe pęknięcie oraz późniejsze ślady użytkowania. Obuch całkowicie zniszczony. Na zabytku widoczne są kropki jasnej farby. Powierzchnia zabytku jest przebarwiona na skutek wyschnięcia i braku konserwacji.

Topór T-kształtny

kultura Ertebølle

5400 p.n.e. — 4100 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Przekłuwacz z kości długiej jeleniowatego - ujęcie z góry; Przekłuwacz wykonany z fragmentu trzonu kości długiej o asymetrycznym przekroju z częściowo zachowanymi naturalnymi powierzchniami, zewnętrzną oraz jamy szpikowej. Podstawa przekłuwacza jest złamana. Używany był do obróbki materiałów organicznych (np. skór). Na wierzchołku widoczne liczne ślady pracy (dookolne linie). Na skutek długotrwałego przebywania w torfowisku zabytek zmienił barwę na ciemnobrązową.

Przekłuwacz

kultura Ertebølle

9600 p.n.e. — 4100 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

grot; ostrze kościane - ujęcie tyłu; Krótkie ostrze kościane o owalnym przekroju, wykonane z kości długiej dużego ssaka. W części środkowej po dwóch stronach widoczna jest płaska, naturalna powierzchnia kości. Na powierzchni widoczne są liczne, podłużne linie ryte i poprzeczne prążkowanie, świadczące o intensywnym użytkowaniu i wielokrotnych naprawach. Pierwotnie ostrze mogło być dłuższe, zaś z każdą kolejną naprawą ulegało skróceniu. Na skutek przebywania w torfowisku powierzchnia zabytku trwale przybrała ciemny, niemal czarny kolor.

Ostrze kościane

kultura Ertebølle

9600 p.n.e. — 4100 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Ostrze kościane - ujęcie z tyłu; Ostrze kościane ze spłaszczoną podstawą, w przekroju lekko owalne. Wykonane z kości długiej dużego ssaka. Zabytek ma odłamany wierzchołek, a samo złamanie nosi ślady klejenia. Na skutek skrobania i strugania zabytek pokryty jest w całości charakterystycznymi podłużnymi liniami oraz poprzecznymi prążkami. Widoczne są także drobne nacięcia. Doskonałe zachowanie śladów produkcyjnych sugeruje, że zabytek nie był używany, lub użytkowanie nie było zbyt intensywne. Na skutek długotrwałego przebywania w torfowisku zabytek zmienił kolor na pomarańczowy.

Ostrze kościane

kultura Kongemose

9600 p.n.e. — 5400 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 9 obiektów

Ścieżki edukacyjne

6

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
Data do:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
asd