skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
Powrót na poprzednią stronę Powrót do Fotografia MPOLIN-A16.4.6 – W muzeach
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Malarstwo renesansowe i barokowe Muzeum Narodowe w Szczecinie

Obiekty

0
scena biblijna - ujęcie z przodu; Obraz, scena biblijna - Złożenie do grobu. Dynamiczna kompozycja oparta na liniach diagonalnych, o ciemnym kolorycie z akcentami czerwieni, ugrów i szarości przedstawia scenę niesienia ciała Chrystusa do grobu rozgrywającej się w skalistej scenerii z sylwetką zamku w głębi. W centrum kompozycji złożone na tkaninie, jasne ciało Chrystusa podtrzymywane jest przez trzech mężczyzn: prawą stronę podtrzymuje od dołu pochylony, brodaty starzec w turbanie, lewą stronę całunu trzyma mężczyzna w żółtej szacie i czerwonej tunice, a od strony nóg wspomaga ich młodzieniec z rozwianymi włosami w zielonej szacie z narzuconą na ramiona czerwoną peleryną. Po lewej stronie przedstawienia stoją trzy opłakujące niewiasty. Po prawej zaś klęcząca kobieta ze złożonymi rękoma, a za nią schylający się mężczyzna. Pejzaż skalisty. W oddali rysuje się sylwetka pałacu o dwóch okrągłych wieżach. Na szczycie skały widać dolną część trzech krzyży.

Złożenie do grobu

scena biblijna

nieznany

1600 — 1700

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Dawid grający przed Saulem - Ujęcie z przodu; Obraz; W pałacowym wnętrzu rozgrywa się wielofiguralna scena odnosząca się do wydarzeń opisanych w Księdze Samuela. Na pierwszym planie ukazano króla Saula szamoczącego się na tronie i podtrzymywanego przez dworzan. Z jego ust wydobywa się szary obłok z fruwającymi w nim złymi duchami. Przed tronem stoi młody Dawid, który gra na harfie uzdrawiając władcę. Przyglądają się tej scenie, liczni zgromadzeni w sali dworzanie, m.in. siedzący przy stole po lewej mężczyzna w okularach. Obok stołu ukazano białego psa, który siedzi zwrócony w stronę tronu.

Dawid grający przed Saulem

Collaert, Adriaen

około 1590 — 1650

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Wdowi grosz - Ujęcie z przodu; Kompozycja przedstawia imaginacyjne wnętrze Świątyni Jerozolimskiej, wyobrażonej jako monumentalna bazylika emporowa z kolumnami w porządku korynckim. Szeroką nawę główną zamyka przegroda w formie łuku triumfalnego, zwieńczonego trójkątnym tympanonem z wizerunkiem króla Salomona. Za nią, pod zielono-złotym baldachimem (Namiotem Zgromadzenia), widać ołtarz z kamiennymi tablicami przykazań i złoty siedmioramienny świecznik (menorę). W nawie głównej na podwyższeniu stoi skrzynia na datki. We wnętrzu ukazanych zostało kilkanaście osób w antykizujących strojach. Ubiór i nakrycia głowy identyfikują je jako kapłanów i darczyńców z różnych warstw społecznych. W centrum kompozycji, na prawo od osi, przy skarbonie, skromnie ubrana kobieta sięga do sakiewki, pochylając się nad skrzynię i wspierając się na niej. Do niewiasty zwraca się jeden z dwóch mężczyzn stojących przy skarbonie. Ukazany na pierwszym planie, zwrócony w stronę widza bogato odziany patrycjusz w turbanie na głowie również sięga do sakiewki. Idący w jego kierunku mężczyzna w długich, złocisto-zielonych szatach, z księgą w dłoni (zapewne kapłan) wskazuje na niego dłonią. Między kolumnami prawej nawy ukazano Jezusa wkraczającego do świątyni, który zwraca się do grupy idących za nim apostołów, wskazując na scenę rozgrywającą się przy skarbonie.

Wdowi grosz

nieznany

1600 — 1625

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Pokłon Trzech Króli - Ujęcie z przodu; W grubej dębowej ramie obraz, ma format pionowego prostokąta o zaokrąglonych górnych narożach. W centrum kompozycji ukazano nagie Dzieciątko Jezus, stojące na żłóbku i podtrzymywane przez Marię. Przyklęka przed nim siwowłosy król w płaszczu obszytym gronostajami i z czułością całuje jego stopę. Pozostali dwaj królowie stoją obok, patrząc na Dzieciątko. Klęczący po prawej stronie paź w złocistej szacie trzyma dar dla Jezusa – naczynie pełne złotych monet. Za nim na tle kamiennej budowli ukazani zostali św. Józef oraz służący trzymający zapalone pochodnie. Przy lewej krawędzi obrazu ukazano chłopca ze złotym naczyniem na mirrę. Za nim, na drugim planie znajdują się schody prowadzące na drewnianą emporę, na której tłoczą się mężczyźni, zatrzymywani tarczą przez żołnierza w antykizującej zbroi. Scena hołdu Trzech Króli ukazana została w nocnej scenerii, na tle ciemnego nieba rozświetlonego pojedynczą gwiazdą.

Pokłon Trzech Króli

Redtel, Heinrich

około 1657 — 1680

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Portret księcia Filipa I - ujęcie z przodu; Młody mężczyzna przedstawiony jest w ujęciu od pasa w górę, zwrócony w prawo. Twarz szczupła o prostym nosie, wydatnych kościach policzkowych i pełnych ustach. Niebieskie oczy patrzą przed siebie. Brwi są lekko ściągnięte. Włosy rudawe, sięgają uszu, z krótką falującą grzywką nad czołem. Wąsy ma długie o podkręcanych końcach. Precyzyjnie odmalowana broda jest krótka rozdzielona po środku. Mężczyzna odziany jest w czarną szubę z szerokim futrzanym kołnierzem w kolorze brązu, dekorowaną srebrno-złotym motywem roślinnym. Pod spodem biała koszula z wysokim kołnierzem i małą krezą. Na piersiach widoczny jest przepleciony czterokrotnie złoty łańcuch. Lewa dłoń wsparta jest na rękojeści miecza. Palce zdobią złote pierścienie, większy z nich z osadzonym w oprawie turkusem. Tło jest gładkie w kolorze zielonym o niebieskawym odcieniu. W górnym lewym rogu, żółtą farbą namalowany znak twórcy: uskrzydlony wąż z pierścieniem w pysku i data 1541.

Portret księcia Filipa I

portret męski

Cranach, Lucas młodszy

1541

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Epitafium mężczyzny z różą na tle Zmartwychwstania - ujęcie z przodu; Obraz epitafijny zakomponowany został w owalu na wypukłej blasze. Na pierwszym planie z lewej u dołu popiersie mężczyzny w sile wieku, z ciemnymi włosami spływającymi na ramiona. W prawej dłoni trzyma czerwoną różę. Ubrany jest w czarny wams, spod którego wystaje szeroki biały kołnierz koszuli i białe mankiety. Za nim wnętrze groty, w której rozgrywa się scena Zmartwychwstania. Chrystus w rozwianym czerwonym całunie, odziany w białe perizonium wznosi się nad otwartym kamiennym grobem na tle jaśniejącej aureoli. Jedna ręka wzniesiona do góry trzyma chorągiew, druga opuszczona. Wzrok Chrystusa kieruje się do góry. Wkoło przerażeni lub śpiący żołnierze. Z prawej głazy, i drzwi prowadzące do wnętrza grobowca. Z lewej daleki pejzaż z góra Golgotą i trzema krzyżami oraz zarysem Jerozolimy na horyzoncie. Ze wzgórza schodzą niosąc naczynia z wonnościami trzy kobiety. Na tle brązów i oliwkowych zieleni dominują zimne tonacje żółci, zieleni, jasnych fioletów i niebieskawych szarości. Jedynie w strojach żołnierzy występują plamy jasnych czerwieni.

Epitafium mężczyzny z różą na tle Zmartwychwstania

nieznany

1627 — 1700

Muzeum Narodowe w Szczecinie

scena biblijna; Archanioł Gabriel ze sceny Zwiastowania - ujęcie z przodu; Stojąca postać uskrzydlonego, jasnowłosego młodzieńca z uniesioną prawą dłonią w geście pozdrowienia, z lilią w lewej dłoni. Na biała upiętą kilkoma klamrami szatę narzucony luźno czerwony płaszcz. Sandały na nogach sznurowane na łydkach. Z lewej strony u góry, na tle rozświetlonego obłoku szybuje gołębica.

Archanioł Gabriel ze sceny Zwiastowania

scena biblijna

nieznany

1600 — 1700

Muzeum Narodowe w Szczecinie

scena biblijna; Maria ze sceny Zwiastowania - ujęcie z przodu; Kompozycja w układzie pionowym na podłużnej desce. Postać kobieca klęczy na klęczniku, na którym leży otwarta książka. Obrócona jest w 3/4 do tyłu, oczy ma spuszczone. Jej prawa ręka unosi się nad księgą, lewa przyciągnięta jest do piersi. Spod skromnej czerwonej sukni wystaje przy szyi rąbek koszuli, płaszcz przerzucony na prawej ręce spływa z tyłu na jej kolana. Na głowie biała chusta oraz poświata aureoli. Na pierwszym planie koszyk nakryty białą tkaniną, spod której wystają nożyczki. W tle widoczne kolumny, a między nimi podpięta kotara. Obraz stanowił element ołtarza lub epitafium ze sceną Zwiastowania.

Maria ze sceny Zwiastowania

scena biblijna

nieznany

1600 — 1700

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Epitafium ze sceną Ukrzyżowania - ujęcie z przodu; Na pierwszym planie Chrystus na krzyżu w formie litery T, odziany w białe perizonium rozwiane przy lewym biodrze. Głowę i spojrzenie kieruje ku górze. Na głowie korona cierniowa w świetlistym nimbie. Nad głową przygwożdżona kartka z napisami w trzech językach. Po bokach, sięgając do wysokości bioder Chrystusa, przedstawione postacie: po lewej postać mężczyzny w czarnym płaszczu i odznaczającym się białym żabotem u szyi; po prawej sześć postaci kobiecych, dwie dorosłe i czwórka dzieci. Jedna z kobiet w białym czepcu z czarnymi kokardkami, trzyma w rękach kwiat oraz owoc cytryny. Na dalszym planie po lewej stronie stok wzgórza, dalej na horyzoncie przedstawiono sztafaż miejski za murem. Niebo zachmurzone, rozświetlone nad postacią Chrystusa pojedynczą smugą światła.

Epitafium ze sceną Ukrzyżowania

nieznany

około 1650 — 1700

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Portret Filipa Melanchtona - ujęcie z przodu; Grafika, złożona z 13 arkuszy (o różniących się nieco wymiarach) naklejonych na płótno, które rozciągnięto na połączonych ze sobą trzech świerkowych deskach i pomalowano farbami temperowymi. Przedstawia mężczyznę ubranego w szubę podbitą futrem i białą koszulę, której kołnierz wystaje spod odzienia wierzchniego. W ręku trzyma książkę w czerwonej oprawie. Spogląda w swoje prawo, twarz pociągła drobna w porównaniu do szerokiej sylwetki. Stoi pod arkadą wspartą na dwóch kolumnach o kapitelach korynckich. W narożach dwa kartusze z godłami: po lewej węża wijącego się na krzyżu, a po prawej lwa w koronie trzymającego młotek i cęgi. U góry nad łukiem biały pas z napisem: Rama czarna z namalowanymi wzorami wokół naklejonych kaboszonów.

Portret Filipa Melanchtona

Cranach, Lucas młodszy

około 1560 — 1580

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Portret Johanna Gebharda Rabenera - ujęcie z przodu; Owalny obraz przedstawia mężczyznę w średnim wieku, w ujęciu en trois quarts, w wystudiowanej, choć pozornie swobodnej pozie. Prawą rękę grzbietem dłoni wspiera na biodrze, lewą podtrzymuje połę malowniczo udrapowanego płaszcza w kolorze ciemnego ugru w delikatne złociste wzory, z szaro-niebieskim podbiciem. Dopełnienie stroju stanowi zawiązana pod szyją chusta z modnej w 2. połowie XVII w. weneckiej koronki igłowej w wypukłe floralne wzory typu Point de Venise. Drapowany płaszcz, kosztowne koronki, a także długa, ciemna peruka allonge są oznaką dostojeństwa i godności. Miękki modelunek idealizuje rysy niemłodej już twarzy, łagodząc zmarszczki na czole i wokół ust. W przedstawieniu twarzy zwraca uwagę podjęta przez artystę próba psychologicznej charakterystyki portretowanego. Mężczyzna kieruje w stronę widza uważne, lekko zdystansowane spojrzenie. Mężczyzna ukazany został na ciemnym tle, z połyskującą po lewej stronie podwieszoną kotarą w oliwkowym kolorze i zarysem monumentalnej kolumny przy prawej krawędzi pola obrazowego.

Scena w porcie

weduta portowa ze sztafarzem

nieznany malarz flamandzki

1680 — 1700

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Alegoria Prawa i Łaski - ujęcie z przodu; Marynistyczny pejzaż przedstawia morze i wejście do portu umiejscowione między skalistym przesmykiem, na szczytach którego po obu stronach wznoszą się dwie kamienne wieże. Na morzu przedstawiono handlowe okręty. Na pierwszym planie po prawej stronie fragment piaszczystego brzegu ze scenami rodzajowymi. W pobliżu brzegu płyną trzy statki i niewielka łódź. Na pierwszym planie po lewej stronie widoczna jest galera dwumasztowa ze zwiniętymi żaglami typu łacińskiego i jednym rzędem wioseł. Na dziobie i rufie widoczne są nadbudówki dla oficerów. Nad częścią rufową rozpostarty jest na wytykach bogato zdobiony namiot. W pawęży rufowej czyli płaskim zakończeniu rufy widać umocowany ster zawiasowy. Załoga galery ubrana jest we wschodnie stroje i białe turbany. Flaga na maszcie jest w kolorach pomarańczu, bieli i błękitu. W oddali na horyzoncie dostrzec można inne statki. W centrum obrazu ukazano galeon pod żaglami, a z jego prawej burty inny typ statku – karawelę z żaglami typu rejowego noszonymi na masztach. Z jej lewej burty, zza skał wyłania się zwinięty, maszt drugiej galery tego samego typu. Przy brzegu widać łódź z obsadą, a w tle na horyzoncie rysują się sylwetki kolejnych statków. Niebo częściowo zakrywają deszczowe chmury. Światło padające na statki od horyzontu z lewej strony rzuca długie cienie w kierunku lądu. Obraz malowany jest lekko, energicznymi pociągnięciami pędzla.

Pejzaż morski z grupą statków

marina

Vaught, P. de

1600 — 1650

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Epitafium rodziny Bernda Ottona von Ramina - ujęcie z przodu; Owal ujęty czarnym obramieniem stanowi centrum kompozycji. W obramieniu herby przodków m.in.: Güntersbergów, Borcków, Blanckenburgów, Schwerinów, Kleistów, Eickstedtów, Rexsingerów i Oppenów. W zwieńczeniu dwa duże herby rodzin von Ramin i von Berge. Centralne pole, po bokach którego dwie hermy w postaci aniołów ze skrzydłami uniesionymi ku górze, przedzielone na pół napisem na czarnym tle: „Ich bin die Aüffersteung undt daß leben wer An mich glaubet”. Nad napisem przedstawienie zmartwychwstałego Chrystusa, odzianego w perizonium i czerwoną powiewającą pelerynę, trzymającego proporzec i unoszącego się nad grobem na tle jaśniejącego pola. Po bokach otwartego grobowca grupa budzących się żołnierzy. W dolnym polu przedstawienie ukrzyżowanego Chrystusa. Pod krzyżem czaszka i piszczele. U góry biała podpięta zasłona. . Po obu stronach krzyża, w czarnych strojach zostali przedstawieni Bernd Otto von Ramin i jego małżonka Ilsa Sabina von Berge oraz ich dwanaścioro dzieci – sześciu synów i sześć córek. Dwoje dzieci ma zaznaczone nad głowami czerwone krzyżyki. Podobizny dzieci są malowane pobieżnie, natomiast ujęcia rodziców są portretowe, choć i tak bardzo schematyczne. U dołu umieszczono inskrypcję ujętą w liście akantu z wkomponowaną główką putta.

Epitafium rodziny Bernda Ottona von Ramina

nieznany malarz pomorski

1668

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Zmartwychwstanie Chrystusa - ujęcie z przodu; Kompozycja obrazu zbudowana została na dynamizującej ją diagonalnej linii, wyznaczanej przez boczną ścianę wejścia do groty i wygięte, unoszące się ciało Zmartwychwstałego Chrystusa. Jego postać ukazana jest w promieniach światła wydobywających się z otwartego grobu. Odziany jest w białe perizonium i czerwony płaszcz w ręku trzyma czerwony proporzec z krzyżem na białym tle. Poniżej grupa czterech aniołów przytrzymuje wieko kamiennego grobowca, przy którym śpią żołnierze. Po lewej stronie zbliżają się do grobu dwie kobiece postacie ubrane w długie szaty z zakrytymi głowami

Zmartwychwstanie Chrystusa

scena biblijna

nieznany malarz pomorski

1600 — 1700

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Alegoria Prawa i Łaski - ujęcie z przodu; Na pierwszym planie ukazany został nagi, osłonięty jedynie skąpą draperią mężczyzna, siedzący na tumbie pod drzewem ulistnionym po prawej stronie i uschniętym po lewej, składajacy dłonie w geście modlitwy. Obok niego stoją dwaj prorocy: po lewej Izajasz w długiej błękitnej tunice i narzuconym na nią białym płaszczu, po prawej Jan Chrzciciel odziany w skórę i czerwony płaszczu, z księgą w ręce. Za Izajaszem na tle pejzażu przedstawiono sceny ze Starego Testamentu: Mojżesza z tablicami przykazań, Adama i Ewę, historię węża miedzianego, a także sarkofag ze szkieletem, a za Janem Chrzcicielem sceny związane z historią Odkupienia: Marię w momencie wcielenia, ku której spływa z niebios Dzieciątko z krzyżem, Jezusa Ukrzyżowanego, Baranka Paschalnego oraz Zmartwychwstającego Chrystusa depczącego Śmierć i Szatana.

Alegoria Prawa i Łaski

nieznany malarz pomorski

około 1567 — 1600

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Portret Johanna Gebharda Rabenera - ujęcie z przodu; Owalny obraz przedstawia mężczyznę w średnim wieku, w ujęciu en trois quarts, w wystudiowanej, choć pozornie swobodnej pozie. Prawą rękę grzbietem dłoni wspiera na biodrze, lewą podtrzymuje połę malowniczo udrapowanego płaszcza w kolorze ciemnego ugru w delikatne złociste wzory, z szaro-niebieskim podbiciem. Dopełnienie stroju stanowi zawiązana pod szyją chusta z modnej w 2. połowie XVII w. weneckiej koronki igłowej w wypukłe floralne wzory typu Point de Venise. Drapowany płaszcz, kosztowne koronki, a także długa, ciemna peruka allonge są oznaką dostojeństwa i godności. Miękki modelunek idealizuje rysy niemłodej już twarzy, łagodząc zmarszczki na czole i wokół ust. W przedstawieniu twarzy zwraca uwagę podjęta przez artystę próba psychologicznej charakterystyki portretowanego. Mężczyzna kieruje w stronę widza uważne, lekko zdystansowane spojrzenie. Mężczyzna ukazany został na ciemnym tle, z połyskującą po lewej stronie podwieszoną kotarą w oliwkowym kolorze i zarysem monumentalnej kolumny przy prawej krawędzi pola obrazowego.

Portret Johanna Gebharda Rabenera

nieznany malarz gdański z kręgu Andreasa Stecha

około 1685 — 1690

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Portret Anny Marii Rubach - ujęcie z przodu; Młoda kobieta o szczupłej jasnej twarzy, ukazana w ujęciu do kolan, stoi z prawą ręką wspartą na stoliku przykrytym czerwoną tkaniną. W lewej ręce, zgiętej w łokciu, trzyma haftowane, obszyte koronką rękawiczki. Ubrana jest w suknię z czarnej tkaniny w fakturowe wzory składającą się ze spódnicy o charakterystycznym kształcie odwróconej litery U oraz obcisłego, zabudowanego pod szyję stanika. Rozcięte, sięgające łokci rękawy sukni wierzchniej odsłaniają ozdobne rękawy sukni spodniej, uszyte z kontrastującej z czernią srebrzystej tkaniny, ukośnie nacinanej i gęsto naszywanej złotą pasmanterią. Przód stanika zdobiony jest szerokim złotym galonem. Mankiety sukni obszyte zostały szeroką, misternie wykonaną koronką igłową typu reticella. Podobna koronka zdobi podwójną, miękko układająca się krezę oraz czepiec. Kreza częściowo przysłania zawinięty kilkakrotnie wokół szyi sznur dużych pereł. Głównym elementem biżuteryjnym stroju jest poczwórny złoty łańcuch z dużych, naprzemiennie profilowanych i skręcanych ogniw, spięty pośrodku. Zawieszono na nim okrągły, złoty medal w zdobionej perłami ażurowej oprawie, z popiersiem kobiety w kapeluszu i z krezą wokół szyi. Od medalionu łańcuch spływa w dół, poniżej talii, na nim podwieszona jest okazała złota moneta – siedemnastowieczny portugał, z równoramiennym krzyżem na rewersie i widocznym fragmentem inskrypcji: „[…] MINVS PORTIGISE […] ANNO 16 [...]”. Nadgarstki Anny Marii zdobi para złotych bransolet zbudowanych z prostokątnych plakietek wypełnionych renesansowym ornamentem, połączonych parami łańcuszków o splocie pancerzowym. Pierścienie są widoczne na kciuku i małym palcu prawej dłoni oraz wskazującym, serdecznym i małym lewej. W górnej partii pola obrazowego wyobrażono schematycznie oliwkową kotarę tworzącą wewnętrzną ramę obrazu. Na ciemnym tle po lewej stronie umieszczono herb z parą czarnych jodeł (?) na srebrnym tle. Przy klejnocie umieszczono inicjały: „A.M.” po lewej stronie, „S.” po prawej, a pod herbem datę „1631” oraz wiek portretowanej (34 lata).

Portret Anny Marii Rubach

nieznany malarz pomorski

1631

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Portret Adama Rubacha - ujęcie z przodu; Portret mężczyzny w ujęciu do kolan w dworskim stroju z czarnej tkaniny z koronkowymi mankietami i kołnierzem, z jedną ręką wspartą na biodrze, a drugą na rękojeści rapiera. Mężczyzna w sile wieku, z rudą brodą i wąsami ukazany został w ujęciu do kolan, z jedną ręką wspartą na biodrze, a drugą na rękojeści rapiera. Odziany jest w strój charakterystyczny dla dworskiej mody lat 20. i 30. XVII w. – obcisły wams z szeroką, wieloczęściową baskiną oraz podkreślające biodra bufiaste spodnie. Ubiór wykonany z czarnej tkaniny z floralnym wzorem zdobiony jest pasmanteryjnymi taśmami i guzami w tym samym kolorze. Szeroki wykładany kołnierz oraz mankiety wykończone są białą koronką igłową typu reticella. Na czerni kaftana efektownie prezentuje się potrójny złoty łańcuch o splocie pancerzowym, z medalionem portretowym w biżuteryjnej oprawie, a także złote okucia pasa i pendentu podtrzymującego rapier. Na lewej dłoni widoczne są pierścienie: na kciuku – duży sygnet w ośmiobocznej oprawie, a na palcu wskazującym – pierścień z płaskim, opalizującym, ośmiobocznym kamieniem oraz dwie obrączki. Mężczyzna został sportretowany na tle złocistej, malowniczo udrapowanej tkaniny, obszytej szeroką złotą koronką z chwostami. Po lewej stronie widoczny jest fragment kwadratowego stołu przykrytego czerwoną tkaniną w proste złote wzory. Przy prawej krawędzi obrazu, w górnej części widnieje herb Rubachów z trzema trójlistnymi roślinami na niebieskim tle i trzema złotymi kłosami w klejnocie; przy nim inicjały: „A” po lewej stronie, „R.D.” po prawej.

Portret Adama Rubacha

nieznany malarz pomorski

1634

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Caritas Romana; Cymon i Pero - ujęcie z przodu; Obraz w układzie pionowym przedstawiający młodą kobietę przytulającą do piersi starca osadzonego w więzieniu, będący ilustracją historii o Cymonie i Pero. Snop światła padającego z prawej strony pola obrazowego wydobywa z ciemności ukazaną w półpostaci młodą, jasnowłosą kobietę, ubraną w strój składający się ze szmaragdowo-niebieskiej spódnicy, białej koszuli o suto marszczonych rękawach i głęboko wyciętego miedziano-brązowego stanika, odsłaniającego ramiona i biust. Całość stroju dopełnia złocisty, połyskujący szal. Kobieta obejmuje troskliwie brodatego starca w czerwonej szacie i przytula jego głowę do piersi, spoglądając z niepokojem za siebie, w stronę źródła światła. Na pierwszym planie po lewej stronie widoczny jest kamienny blok z przykutym do niego łańcuchem. Postaci kobiety i starca tworzą układ diagonalny. Wąski kadr, jednolite, ciemne tło i sposób operowania światłem skupiają uwagę widza na twarzach i relacjach między bohaterami sceny.

Caritas Romana

Cymon i Pero,

malarz z kręgu Akademii św. Łukasza

około 1626 — 1650

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 19 obiektów

Pokaż więcej obiekty

Brak wyników

Może Cię również zainteresować:

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd