![MNS/Szt/1375 Portret księcia Branima X - ujęcie z przodu; Niewielki, okrągły portret na ciemnym tle ukazuje w ujęciu od ramion w górę wizerunek starszego mężczyzny o siwych włosach z ufryzowanymi wąsami i spiczastą bródką. Mężczyzna zwraca głowę w lewo patrząc przed siebie. Ubrany jest w ciemny wams z wysokim, białym, koronkowym kołnierzem zapiętym pod szyję. Wokół napis: : V.G.G BARNIM X. GEBOREN 1549. 14 FEB: + [w kole]. 1603.1.SEPT.](/brepo/panel_repo/2025/03/26/cdgzkb/contain-360-1000-max-mns-szt-1375-diga1291-m.webp)
Portret księcia Branima X
miniatura portretowa
około 1603
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Europejscy klasycy nowoczesności
Osiadłszy na stałe w Szczecinie w 1946 roku, Sławomir Lewiński brał aktywny udział w konsolidacji tamtejszego środowiska, współorganizował lokalny oddział Związku Polskich Artystów Plastyków, a od drugiej wystawy prac jego członków cyklicznie prezentował swoje dzieła szerokiej publiczności.
W 1948 roku otrzymał pierwsze rzeźbiarskie zlecenie dekoracyjne – kompozycję Rybaczki dla gmachu Ubezpieczalni Społecznej przy obecnej ulicy Piłsudskiego (dziś Urząd Marszałkowski). Wiosną 1949 na wystawie Człowiek i praca w Muzeum Pomorza Zachodniego Lewiński zaprezentował niewielkie mozaiki o tematyce rodzajowej oraz pełnoplastyczne cementowe popiersie hutnika (obecnie w ogrodzie Politechniki Morskiej w Szczecinie). We wszystkich ujawniła się tendencja do upraszczania i monumentalizacji formy, budząca rozbieżne refleksje krytyki stalinowskiej. Gdy Lewiński zajął II miejsce w ogólnopolskim konkursie na miejscowy Pomnik Wdzięczności dla Armii Radzieckiej, prostoty proponowanej ośmiometrowej statui żołnierza bronił na łamach prasy Emanuel Messer, odróżniając język Lewińskiego od zabiegów spotykanych u wykluczonych przez socrealizm modernistów, jak Xawery Dunikowski, Alberto Giacometti, Jean-Robert Ipoustéguy, Marino Marini. W rzeczywistości to oni stawali się jednak dla artysty o ogromnej erudycji wizualnej ważnym punktem odniesienia.
Do zachodnich pomysłów formalnych i historii powszechnej nawiązał także prezentowanym portretem bezimiennego uczestnika Komuny Paryskiej (1871). Odkuty w piaskowcu po gomułkowskiej odwilży, w 1957 roku, kontynuuje zainteresowania Lewińskiego ujawnione już w poprzednim okresie. Pierwsza gipsowa wersja Komunarda (1952) znalazła się – zapewne jako depozyt – na stałej wystawie sztuki współczesnej szczecińskiego muzeum przy ulicy Staromłyńskiej 27, sąsiadując z monumentalnym przedstawieniem współczesnego protestu autorstwa Gérarda Singera: 14 lutego 1950 w Nicei (1950–1951).
Tematyka rewolucyjna objawiła się również w rzeźbie Lewińskiego Głowa Marata (1954), inspirowanej obrazem Jeacques’a-Louisa Davida, oraz Przeciw wojnie (1954), do której pozował koreański uczeń szczecińskiego Technikum Nawigacyjno-Morskiego.
Szymon Piotr Kubiak
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 48 cm, szerokość: 30 cm
Rodzaj obiektu
rzeźba
Technika
dłutowanie
Tworzywo / materiał
piaskowiec
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
około 1603
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1560 — 1610
Muzeum Narodowe w Szczecinie
przed 1618
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna